– Cieszę się, że na moje zaproszenie do parku przy Pałacu Ossolińskich zareagowało ponad 1000 mieszkańców – mówi Tadeusz Górski, burmistrz miasta i gminy Rejowiec. – Ta frekwencja to nic innego jak wyraz poparcia naszych dążeń związanych ze zmianą statusu Rejowca. Praktycznie reprezentowane były wszystkie nasze miejscowości. Były ogniska, kiełbaski i orkiestra, która przygrywała nam niemal do rana.
Radni uchwałę w sprawie wystąpienia z wnioskiem o nadanie Rejowcowi statusu miasta podjęli w lutym 2016 r. Podjęcie uchwały poprzedziły konsultacje z mieszkańcami z Rejowca i Rejowca Kolonii jak i pozostałych 19 sołectwach. Ponad 90 proc. mieszkańców opowiedziało się za zmianą statusu.
– Nie zależało nam na splendorze – podkreśla burmistrz Górski. – Nasza gmina ma się dobrze, ma pieniądze i stać nas na inwestycje. Jest natomiast wiele powodów, dla których zależało nam, aby Rejowiec stał się miastem. Między innymi chodziło o zagospodarowanie zdegradowanych terenów po cukrowni z niezwykle niebezpiecznymi odstojnikami. Od 2002 r. nic tam się nie dzieje i komornik od lat nie jest w stanie tej nieruchomości sprzedać. Jako miasto gotowi bylibyśmy ten teren odkupić i na swój sposób uporządkować. Problem w tym, że możliwości pozyskania środków na rewitalizację terenów poprzemysłowych mają jedynie gminy miejskie lub miejsko-wiejskie. Jako gmina wiejska nie mieliśmy na to szans.
Dla wójta Górskiego liczyło się i to, że subwencja oświatowa jest wyższa na dzieci z miast niż na te ze wsi.
W przeszłości Rejowiec był miastem. W 1547 r. Zygmunt I Stary nadał przywilej lokacyjny właścicielowi tamtejszych dóbr Mikołajowi Rejowi. Prawa miejskie Rejowcowi w ramach restrykcji po powstaniu styczniowym odebrał car Aleksander II w roku 1870.
Komentarze