Głusk został włączony w granice administracyjne Lublina z początkiem 1989 r.
Pierwotna zabudowa Głuska uległa w większości zniszczeniom wskutek pożarów w XIX w. i na początku XX w. Najstarszym zachowanym budynkiem jest murowany ratusz/zajazd z przełomu XVII i XVIII w. Pozostała cześć istniejącej, historycznej zabudowy pochodzi z II połowy XIX w. i początków XX w.
W okresie II wojny światowej liczba mieszkańców Głuska znacznie zmalała przez ubytek ludności żydowskiej wskutek aresztowań i prześladowań Niemców w czasie okupacji.. Okolice tzw. dzielnicy żydowskiej – ulice Spółdzielcza, Młyńska i Niecała – dziś Masarska, Handlowa i Miętowa zostały w 1943 r. zniszczone, wraz z zabudowaniami żydowskimi w obrębie rynku. Zdewastowano kirkut, z którego murowane ogrodzenie i częściowo macewy posłużyły do brukowania ulic – min. ul. Brzozowa., obecnie ul. Nektarowa.
W okresie powojennym na terenie dawnej zabudowy żydowskiej w obrębie rynku i na obszarze dawnego targowiska powstał skwer/zieleniec. Część ulic pokryto asfaltem, wybudowano budynek Gminnego Ośrodka Kulturalnego – dziś ul. Głuska 138, nową szkołę i budynek ośrodka zdrowia – przychodni lekarskiej. Okolice ul. Spółdzielczej – ob. ul. Masarska, gdzie istniała szkoła żydowska i bożnica (jej pozostałości w ruinie jeszcze w 1984 r.) - przejęła i zaadaptowała Gminna Spółdzielnia, m.in. budując pawilony handlowe od ul. Niecałej, obecnie ul. Miętowa.
Kilkukrotnie w miasteczku zmieniano nazwy ulic i numerację posesji. W 1975 r. w administracyjne granice Głuska włączono Abramowice Kościelne.
Źródło: Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Lublinie, "Studium historyczno-urbanistyczne Głuska z 1984 r." autorstwa Zbigniewa Pastuszaka.
Komentarze