O niektóre rzeczy nie pytaj

Z Maksem umówiliśmy się pod bramą. Trudno go nie zauważyć: w czerwono-białej chuście \"arafatce” na głowie nie pasował do zakutanych w szare kurtki lublinian. - Chodzę tak po różnych miastach. Sprawdzam reakcje ludzi - mówi na powitanie. - Dzieci biorą mnie za postać z bajki, a dorośli zieją nienawiścią. Są nietolerancyjni i uprzedzeni z założenia. Zwłaszcza tutaj; na wschodzie. Dwa tygodnie, cztery kraje, oddech wojny na plecach. Przygoda, którą może przeżyć każdy. Za nieduże pieniądze. - Pojechaliśmy z biurem podróży. Jakaś superoferta last minute. Kosztowało tyle, ile człowiek wydaje w ciągu roku na papierosy, kupując paczkę dziennie - mówi Maks i pokazuje mi swoje ciuchy. - Buty kupiłem za 40 zł w hipermarkecie, spodnie za 20 zł w Indiach. Nie muszę ubierać się w firmowe - tłumaczy swoją teorię małych oszczędności. Na co dzień Maks Skrzeczkowski prowadzi knajpę \"U Radka” na kazimierskim rynku. Podróże to jego pasja. Stamtąd przywozi zdjęcia, które w cuglach wygrywają fotograficzne konkursy. Historie, których chce się słuchać. I przedmioty. Elektryczna maszynka Brauna (używana) poszła za oryginalny beduiński nóż. Długopisem zapłacił za żółwia z kokosa. Otwieracz do piwa wymienił na skarabeusza. - U nas na breloczek z herbatą Lipton raczej nikt się nie połasi. A tam ten towar ma wzięcie. Dlatego połowa mojego bagażu to rzeczy na handel wymienny. Wzięcie mają zwłaszcza koszulki i czapeczki reklamowe - mówi Maks. Można się dogadać? - Łamaną angielszczyzną bez problemu. Ale o niektóre rzeczy nawet nie warto pytać, bo i tak człowiek się nie dowie. O co nie pytać? - O Hezbollah. Gdy zapytałem o to jednego człowieka, to bez słowa przesiadł się do innego stolika. - Wylądowaliśmy w stolicy Syrii, w Damaszku. Jakieś 50 km od granicy z Libanem. To zasięg rakiet Hezbollahu, tyle że te strzelają w drugą stronę. Na ulicach plakaty, na których bomba w kolorach flagi Izraela i Stanów uderza w zakrwawione dziecko. W telewizji przez cały dzień drastyczne relacje z linii frontu. W teledyskach bojówkarze z karabinami. Tę nienawiść czuje się wszędzie. Ludzie się nią nawzajem zarażają. W hotelu nad drzwiami mała żaróweczka. To źródło światła na wypadek ataku: zbyt słabe, by było widoczne z zewnątrz. Takie drobne rzeczy sprawiają, że zaczynasz wierzyć w tę wojnę. Konflikt staje się namacalny. - W Izraelu pytam Izraelczyka o wczorajszy wybuch. Odpowiada łamaną polszczyzną, że to pewnie żołnierze podnosili jakiś dom. Oni często te domy podnoszą. Że one potem spadają, to już nie ich wina. A poza tym jest spokojnie. Chyba że ktoś się trotylem obwiesi. Bliski Wschód to nie tylko wojna. To Morze Martwe, w którym tapla się cała tablica Mendelejewa, a woda jest tak słona, że każdy potrafi pływać. To mieszkający na pustyni Beduini, którzy nie wiedzą co to podatki i rak. To wreszcie jordański król, który jak w starej bajce zakłada ciemne okulary i wypytuje taksówkarzy co ludzie myślą o władzy. - Zastanawiam się, co mi dają podróże? Chyba mniej przejmuję się głupotami, a cieszę małymi rzeczami - śmieje się Maks. - Ciągnie mnie tam, gdzie coś się dzieje. I choć prawdziwą frajdę sprawia poznawanie różnych kultur, to przygodę można sobie zafundować wsiadając w pierwszy lepszy PKS.