Kościół 2 listopada obchodzi Dzień Zaduszny

Skąd wziął się Dzień Zaduszny?

Tradycja modlitwy za zmarłych sięga czasów biblijnych. W Drugiej Księdze Machabejskiej pojawia się już wzmianka o modlitwie i ofierze przebłagalnej za zmarłych. W Kościele zachodnim obchody Dnia Zadusznego zapoczątkował w 998 r. św. Odylon, opat klasztoru w Cluny. Z czasem zwyczaj ten rozprzestrzenił się na cały Kościół, a w Polsce znany jest od XII wieku.

Sobór trydencki (1545–1563) potwierdził naukę o czyśćcu, a w 1915 r. papież Benedykt XV zezwolił, by każdy kapłan 2 listopada odprawił trzy msze święte – za zmarłych poleconych przez wiernych, za wszystkich zmarłych oraz w intencji papieża.

Pochówek

Zgodnie z Kodeksem prawa kanonicznego Kościół zaleca zachowanie zwyczaju grzebania ciał zmarłych. Nie zabrania jednak kremacji, o ile nie została ona wybrana z pobudek przeciwnych nauce chrześcijańskiej, np. z braku wiary w ciała zmartwychwstanie czy z pogardy dla ciała ludzkiego.

Ze względu na szacunek dla ludzkiego ciała – według Kościoła – niedopuszczalne są praktyki rozsypywania prochów zmarłych w przestrzeni publicznej, jak również przechowywanie ich w domu. Prochy powstałe w wyniku kremacji powinny być z szacunkiem złożone w miejscu świętym, którym jest cmentarz, zgodnie z przepisami liturgicznymi, stąd też nie można ich przechowywać w innych miejscach nieprzeznaczonych do pochówku.

Odpust dla zmarłych

W Polsce tradycja Dnia Zadusznego zaczęła się tworzyć w XII w., a z końcem XV w. była znana w całym kraju. Od 1 do 8 listopada wierni mogą uzyskać odpust zupełny dla zmarłych. Warunkiem jest nawiedzenie cmentarza lub kościoła, spowiedź, komunia św. i modlitwa w intencji papieża.

Źródło: PAP