Już starożytni Egipcjanie wykorzystywali zielone przez cały rok drzewa jako symbole życia wiecznego.
Współczesna choinka pochodzi jednak z Niemiec (rejon na pograniczu z Francją), gdzie głównym rekwizytem w średniowiecznej sztuce o Adamie i Ewie było „rajskie drzewko”.
Jodła obwieszona jabłkami miała przedstawiać Eden. Niemcy zaczęli stawiać podobne drzewka w swoich domach 24 grudnia, czyli w Wigilię oraz wspomnienie Adama i Ewy. Zamiast jabłkami, przystrajano je opłatkami. Z czasem pojawiły się też nowe ozdoby: ciasteczka w różnych kształtach i świece, symbolizujące światło Chrystusa. W pokoju, w którym znajdowało się drzewko, stawiano także „bożonarodzeniową piramidę” – trójkątną, drewnianą konstrukcję, której półki ozdabiano świątecznymi figurkami, świeczkami i gwiazdą.
Natomiast do Polski ten zwyczaj dotarl stosunkowo późno, dopiero w XIX wieku. Początkowo choinki zdobiły jedynie szlacheckie i mieszczańskie domy, ale z czasem, tradycja pojawiła się także na terenach wiejskich i na dobre zadomowiła się w naszej kulturze.
Drzewko jest symbolem odrodzenia, źródłem życia Jezusa Chrystusa. 90 proc. mieszkańców Europy uważa, że jest ono najważniejszym symbolem świąt.
