Życie na wykopalisku

Roman kupił podupadłe gospodarstwo i postawił tam nowy dom. – Kiedy wystąpiłem o zgodę na budowę najpierw mi odmówiono – opowiada. – Bo kiedyś miało tu powstać osiedle górnicze. O tym, że jest tu jakiś gród, nikt się nawet nie zająknął. Zgodę na budowę wychodziła u wojewody moja żona. W końcu o zabytku z IX wieku przypomnieli sobie archeolodzy. To od nich Romanowie dowiedzieli się, że urządzili swoje siedlisko na wczesnośreniowiecznym grodzisku. Oni i ich najbliżsi sąsiedzi przez wiele lat wypasali krowy na łąkach kryjących ślady dawnych konstrukcji grodowych. Całe szczęście, że nikomu nie przyszło do głowy uprawiać nieużytków, bo – jak twierdzą archeolodzy – zniszczeniu uległyby widoczne jeszcze wały. Ekipa prof. Andrzeja Buko z Instytutu Archeologii i Etnografii PAN w Warszawie zaplanowane na dwa lata badania rozpoczęła od pozostałości zewnętrznych wałów obronnych. W przeszłości otaczały one siedmiohektarową przestrzeń grodziska. W przyszłym roku archeolodzy chcą przebadać wały wewnętrzne i centralnie położony majdan. Prof. Buko podkreśla, że tegoroczne badania miały charakter rozpoznawczy. Dopiero przyszły rok może być przełomowy.