Bazylika pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika, lub bardziej znana jako bazylika oo. dominikanów, to jedna z najstarszych świątyń Lublina. Jej powstanie datuje się na 1253 rok, obecny kościół został zbudowany w XIV wieku, z fundacji Kazimierza Wielkiego w 1342 r. Obecny kształt otrzymał po przebudowie w końcu XVI wieku (po pożarze miasta w 1575 r.). Natomiast bazyliką jest od 1967 roku, gdy ten tytuł został nadany przez papieża Pawła VI. Znajduje się w niej 11 kaplic.
Na sklepieniu kopuły jednej z kaplic, konkretnie kaplicy Tyszkiewiczów, znajdują się pochodzące z XVII wieku freski przedstawiające Sąd Ostateczny. Przypomnijmy, fresk to technika malarska polegająca na malowaniu specjalnymi farbami po mokrym tynku. Wieloletnie badania archiwów klasztoru pozwoliły ustalić prawdopodobnych twórców malowideł. Freski w bazylice mógł wykonać Tomasz Muszyński albo Jan Herman vel German. Motywy przedstawione na malowidłach pochodzą z księgi Apokalipsy lub ówczesnych traktatów teologicznych.
- Pole owalnie spłaszczonej kopuły w części dolnej nad gzymsem tamburu zajmuje wieńcowa strefa wielofiguralna postaci potępionych. Strefa ta wydzielona jest od wyższej niebiańskiej konturem obłoków. Na Obłokach wyróżniająca się z ekspozycji centralnej postać Chrystusa na tęczy widoczna z nawy. Po stronie przeciwnej Drzewo Krzyża św. podtrzmywane przez Aniołów. W ujęciu Chrystusa postacie zgrupowane wokół Mojżesza (strona lekcji) i św. Piotra (strona ewangelii). W ujęciu Drzewa Krzyża Świętego wyróżniają się wieloosobowe grupy postaci koronowanych oraz głowy zdobione w tiary papieskie i kapelusze kardynalskie. W pozostałych strefy niebiańskiej i tronujących postaci, anioły dmące w trąby. Nad strefą nieba w kopule latarni półpostać Boga Ojca - opisuje malowidła Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków na swoim profilu na facebooku.
