Po Chagallu Wyspiański

Autor \"Wesela” był z wykształcenia malarzem. Jego literacką i scenograficzną wyobraźnię zdominowały obraz i kolor. W ciągu krótkiego życia zaprojektował wiele dekoracji dla potrzeb krakowskiej sceny, po mistrzowsku łącząc je z kostiumem i światłem. - Od zawsze mnie fascynował, marzyłem, by pokazać świat jego teatru w Lublinie. Po Tadeuszu Kantorze to mój drugi mistrz duchowy. Jego widzenie roli światła pozwoliło narodzić się mojemu teatrowi - mówi Leszek Mądzik. W historii polskiej scenografii projekty i realizacje wielkiego dramaturga zajmują wyjątkowe miejsce. Pracował jak rzeźbiarz, który modeluje bryłę i gotową pracę tak długo ustawia w świetle, by to wydobyło jej najcelniejszy kształt. W swoich pismach zapisał artystyczną misję: \"służyć za zwierciadło naturze, pokazywać cnocie własne jej rysy, złości żywy jej obraz, a światu i duchowi wieku: postać ich i piętno”. - Myślę, że Lublinowi należała się wystawa jego prac, tym bardziej że Muzeum Lubelskie stawia innym galeriom coraz wyższą poprzeczkę. Ale zaryzykuję stwierdzenie, że i u Chagalla, i u Wyspiańskiego drga ta sama nuta mistyki, powodująca, że ich dzieła prędko trafiają do serc i wyobraźni widzów - dodaje Leszek Mądzik. Wśród eksponowanych prac, udostępnionych dzięki uprzejmości Muzeum Narodowego w Krakowie, znajdują się słynne \"lalki bolesławowskie” - projekty kostiumów do inscenizacji dramatu \"Bolesław Śmiały” przygotowanej w Teatrze Miejskim w Krakowie w 1903 roku, autorskie druki historycznych i narodowych dramatów, teatralne portrety, a nawet krzesło do \"Bolesława Śmiałego”. Znając zdolność Leszka Mądzika do inscenizowania wystaw i jego artystyczny kult dla Wyspiańskiego, możemy spodziewać się, że 13 września, od godziny 18, Galeria Sceny Plastycznej KUL przy Rynku 8 zamieni się w pracownię autora narodowych arcydramatów. Wystawa Wyspiańskiego będzie czynna do 12 października 2003 roku. Można ją zwiedzać codziennie z wyjątkiem poniedziałków. W dni powszednie od 11.30 do 16.30, w niedzielę od 11 do 16.