Składniki: Szklanka wywaru z szynki, szklanka wywaru z białej kiełbasy, 15 dag wędzonego boczku, 15 dag wiejskiej kiełbasy, włoszczyzna (bez kapusty), 1 łyżka oleju, 2 duże cebule, 6 ząbków czosnku, 6 suszonych prawdziwków, butelka białego barszczu, majeranek, pieprz, sól, świeży korzeń chrzanu.
Wykonanie: na wywarze z szynki i białej kiełbasy ugotować włoszczyznę. Przecedzić wywar. Uprzednio namoczone grzyby pokroić. Na patelni zrumienić cebulę pokrojoną w kostkę.
Dodać pokrojony boczek i kiełbasę. Podsmażyć. Dodać do wywaru razem z grzybami. Wlać biały barszcz z butelki, zagotować. Przyprawić solą, pieprzem, majerankiem i zmiażdżonym czosnkiem. Na sam koniec zastrugać świeżego chrzanu. Podawać z połówkami jajek.
Górale pięknie nazywają go święceliną. Wszystkie okrawki mięs świątecznych i kiełbasę oraz jajka kroją w kostkę, dodają zieleninę, 2 łyżki tartego chrzanu, zalewają kwaśnym mlekiem wymieszanym ze śmietaną.
Zazwyczaj podstawą żuru jest zakwas przygotowany własnoręcznie. Kto z tym nie zdążył, bez trudu kupi w sklepie gotowy żurek w półlitrowych butelkach. Ważne, żeby był na zakwasie, nie na kwasku cytrynowym. Możecie go przelać do garnka, podrasować czosnkiem i zostawić na noc. Żur bywał czysty „żeniaty” (na Śląsku), z dużą ilością suszonych grzybów (Sandomierz i okolice), z kwasem spod kiszonych ogórków (Kielce), ze struganym chrzanem (Podlasie). W Żukowie na Lubelszczyźnie dodaje się do żuru kawałki podsuszonego białego sera.
Komentarze