Pierogi przywędrowały na Lubelszczyznę ze św. Jackiem. Jedna głosi, że Jacek po najazdach Mongołów karmił ubogich pierogami własnego wyrobu. Był w Lublinie, w klasztornej kuchni u Dominikanów podjął braci pierogami z ziemniakami.
Na ciasto:
3 szklanki mąki
1 szklanka mleka
1 łyżka oliwy
1 jajko
sól
Na farsz:
50 dag świeżych grzybów
4 ziemniaki
1 cebula
1 łyżka stopionego boczku
1 jajko.
Mąkę przesiać, żeby się napowietrzyła. Wbić jajko, wlać ciepłe mleko, posolić. Posiekać nożem, dodać oliwę, wyrobić na gładkie ciasto. Po przekrojeniu muszą być widoczne dziurki wypełnione powietrzem.
Zostawić na pół godziny pod ściereczką. Podzielić na dwie części, rozwałkować.
Ziemniaki ugotować w mundurkach. Stopić pokrojony boczek. Odłożyć skwarki. Na tłuszczu podsmażyć posiekaną cebulę, dodać pokrojone grzyby, doprawić solą z pieprzem, udusić, odparować wodę. Ostudzić, dodać skwarki, tłuczone ziemniaki, jajko, dobrze wyrobić farsz.
Z ciasta wykrawać małą miseczką (większą niż szklanka) placuszki, nakładać farsz, zlepić, zrobić ząbki, gotować w osolonej wodzie. Jak wypłyną – jeszcze cztery minuty. Podawać polane cebulką, usmażoną na boczku.
Na drugi dzień (jak zostaną), można je podsmażyć. Albo podgrzać w gorącej wodzie i podać z sosem grzybowym. Z kurek.
Kiedy nie ma leśnych grzybów pod ręką, można użyć boczniaków. Trzeba je pokroić w kostkę i usmażyć z cebulką.
Waldemar Sulisz
Komentarze