Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Andrzej Kopiczyński i Anna Seniuk w roli państwa Karwowskich
(fot. Czerdziestolatek/FB)
Był 16 maja 1975 roku, kiedy telewizja pokazała pierwszy odcinek sieralu "Czterdziestolatek". Osadzony w realiach szybko rozbudowującej się Warszawy lat 70-tych pokazywał losy inżyniera Karwowskiego i jego rodziny. W głównych rolach wystąpili aktorzy z Lubelszczyzny.
Serial miał 21 odcinków i był emitowany na antenie TVP w latach 1975-1978. Szybko zyskał ogromną popularność. Opowiadał o życiu zwyczajnego mężczyzny, inżyniera Stefana Karwowskiego, który z żoną i dwójką dzieci mieszkał w bloku, pracował na budowie i mierzył się z problemami typowego czterdziestolatka. W życiu bohatera pojawia się więc m.in. kryzys wieku średniego, szukanie hobby, walka z paleniem, a nawet wątek romansu.
"Idealista, pozbawiony sprytu, trochę fajtłapa, uczciwy i naiwny marzyciel. Śmieszność tej postaci polegała na tym, że wszystkie zalecenia +odgórne+, nawet te absurdalne i propagandowe, traktował serio i próbował je realizować. Dlatego nieuchronnie wpadał na minę prawdziwego życia" – tak o swoim bohaterze mówił reżyser serialu Jerzy Gruza w 1993 r.
"Staraliśmy się wraz z Krzysztofem Toeplitzem nasycić scenariusz masą charakterystycznych epizodów, konkretów i szczegółów wziętych z tzw. życia. Na 300 stronach maszynopisu stworzyliśmy 145 postaci. Gdzie jeszcze znaleźć można taką galerię postaw i typów zachowań charakterystycznych dla naszych czasów?" – wspominał twórca serialu.
Komediowa formuła serialu pozwoliła jego twórcom nie raz mrugnąć okiem do widza ukazując wątki dotyczące np. koteryjności w strukturach władzy, partyjnych awansów, wysokich zarobków prywatnego biznesu, nieefektywności pracy na państwowych budowach i rodzącego się w Polsce czasów Gierka, konsumpcyjnego stylu życia. Inżynier Karwowski od wszelkich nieuczciwych praktyk trzymał się zdala, pozostając naiwnym idealistą. Przykładowo na dyrektora został wybrany przez komputer, tylko ze względu na swoje kompetencje i cechy charakteru.
"Główną osią serii są postacie bohaterów – ludzi, którzy ukończyli lat czterdzieści. Wiek ten jest momentem, w którym jedynie od decyzji samych czterdziestolatków zależy, czy są młodzi, czy już dojrzali i stateczni. Jest to wiek, w którym człowiek jest jeszcze w pełni sił, zdolny do idealizmu, bezinteresowności, a także skłonny ulegać najrozmaitszym pokusom i atrakcjom życia. Równocześnie jest już głęboko pogrążony w koniecznościach, obligacjach i obciążeniach, zarówno życia społecznego, jak i osobistego" - pisali scenarzyści serialu w jego konspekcie z 1973 roku.
W tle serialu widzowie mieli okazję obserwować historię budowy dużych warszawskich inwestycji - Dworca Centralnego, Trasy Łazienkowskiej oraz osiedla Ursynów, a jednym z lokowanych w nim produktów było marzenie wielu polskich rodzin z tamtych czasów - Polski Fiat 126p.
Atutem produkcji była obsada na czele z dwoma aktorami z Lubelszczyzny. W inżyniera Karwowskiego wcielił się Andrzej Kopiczyński pochodzący z Międzyrzeca Podlaskiego, a Romana Maliniaka zagrał urodzony w Białej Podlaskiej - Roman Kłosowski. Na ekranie widzowie oglądali również Annę Seniuk, Janusza Gajosa, Wojciecha Pokorę, Leona Niemczyka, Jana Kobuszewskiego i wielu innych.
