Plastik nie taki bardzo fantastik

Jeżeli chcemy chronić nasze zdrowie i środowisko i nie dopuścić do tego, by w oceanach w 2050 roku było więcej plastiku niż ryb, musimy zacząć działać. O szkodliwości nadmiernej produkcji i konsumpcji tworzyw plastikowych mówi się już od jakiegoś czasu i na szczęście widać już, że konsumenci zaczynają podejmować w tym zakresie bardziej świadome wybory. Coraz więcej z nas na zakupy chodzi z własną płócienną torbą, gdy tylko ma możliwość, rezygnuje ze zbędnych dodatkowych opakowań, a plastikowe odpady segreguje. Można więc powiedzieć, że w tym przypadku pozytywny przykład idzie z dołu. A dotarł on aż na samą górę, bo na tapetę temat ten wzięła (z resztą nie po raz pierwszy) Komisja Europejska. W zeszłym tygodniu zaprezentowała ona strategię, której ambitnym celem jest doprowadzenie do tego, by za 12 lat wszystkie opakowania plastikowe na rynku unijnym podlegały recyklingowi. Aby to osiągnąć, nie wystarczą już jednak tylko oddolne inicjatywy konsumenckie. Trzeba przede wszystkim zmienić zarówno sposoby produkcji, jak i wykorzystania tworzyw sztucznych. Komisja zaproponuje konkretne rozwiązania prawne jeszcze w tym roku, a na razie wyznacza kierunek zmian. Chce, aby zmianie uległ cały cykl życia produktu plastikowego: od projektowania, przez wytwarzanie i stosowanie aż do ich późniejszego recyklingu. Ulepszeniu ma ulec system selektywnej zbiórki i sortowania odpadów.

Nowe przepisy będą więc stanowiły przede wszystkim szansę dla innowatorów, jako że strategia zakłada nowe wymogi odnośnie projektowania bardziej inteligentnych i nadających się do recyklingu materiałów, czy śledzenie i usuwanie szkodliwych substancji. Na rozwój takich technologii przeznaczone zostaną środki w wysokości 100 milionów euro.

Aby zwiększyć poziom recyklingu opakowań plastikowych z 30 do 100% w 12 lat trzeba będzie wspólnego wysiłku decydentów, producentów i konsumentów oraz głębokich zmian nie tylko w świadomości społeczeństwa, ale też w technologii produkcji i recyklingu. Warto jednak podjąć ten wysiłek, bo jak słusznie wskazuje Komisja „nie możemy żyć bez plastiku, ale też nie możemy pozwolić, aby ten plastik nas zabił.”