Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Zobaczcie jak wyglądała dzielnica Dziesiąta w latach 70 ubiegłego wieku. Zabieramy was w podróż po miejscach, które z dzisiejszej perspektywy trudno rozpoznać. Zobaczcie, jak na przestrzeni lat zmienił się Lublin.
Dzielnica Dziesiąta położona jest w południowej części Lublina na lewym brzegu rzeki Czerniejówki, pomiędzy dzielnicami Wrotków i Kośminek. Obecnie dzielnica ta obejmuje również Abramowice z dawnym zespołem dworsko-parkowym i folwarkiem, łąki Tatary – teren al. Piłsudskiego do Placu Bychawskiego i dawne Piaski – obecnie ul. Kunickiego również za wiaduktem kolejowym.
Historyczna Dziesiąta to wieś królewska zamieszkała w przeszłości przez sokolników królewskich, którą ok. 1342 r. król Kazimierz Wielki nadał jako uposażenie archidiakonatu lubelskiego. Do XX w. wieś istniała jako ulicówka z folwarkiem na lewym brzegu Czerniejówki, wzdłuż obecnej ul. Kunickiego (w przybliżeniu na odcinku od ul. Wyścigowej do Abramowic). W 1927 r. powstała tu kolonia domków jednorodzinnych Spółdzielni Robotniczej. W 1934 r. wybudowano drewniany kościół p.w. Najświętszego Serca Jezus. Z lat 30. XX w. pochodzi też dzielnica pracowników bankowych (ul. Reymonta i okolice). Dotąd dochodziła zabudowa Lublina do 1939 r. Zabudowa ”ciągnąca” się w kierunku południowym do Abramowic powstała po II wojnie światowej. W 1959 r. przeniesiono ujęcie wodne z Wrotkowa nad ul. Nadrzeczną, gdzie rozbudowywało się osiedle domków jednorodzinnych.
