Lubelskie ma nowy zabytek

Budowla powstała w okolicach XVIII wieku na miejscu starszego obiektu. Jest to ceglany budynek wzniesiony na planie zbliżonym do kwadratu.

– Dawny ratusz pierwotnie znajdował się pośrodku obszernego placu Nowego Rynku, założonego podczas rozszerzenia Opola w połowie XVI wieku, z inicjatywy Stanisława Słupeckiego. Natomiast metryka powstania samego budynku sięga 2 połowy XVI wieku – informuje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Od XVIII wieku rynek ulegał zabudowie, a ratusz był wielokrotnie remontowany i przebudowywany. Najstarsze są piwnice, które wskazują na to, że pierwotnie budowla mogła być prostokątnego kształtu. Przez pewien czas budynek nie pełnił funkcji ratusza, jednak po pożarze Starego Rynku w 1781 roku znów zaczął pełnić tę funkcję.

Po II wojnie światowej dobudowano budynki gospodarcze, które nie zostały wpisane do rejestru zabytków. Budynek ratusza charakteryzuje się czterospadowym dachem, oszczędnym detalem w postaci prostego gzymsu kordonowego i profilowanego gzymsu wieńczącego, regularnym układem otworów okiennych na piętrze każdej elewacji (po trzy i cztery), z których każdy jest w obramieniu na całym obwodzie okna.

– Niezależnie od skali przekształceń nadanych ratuszowi opolskiemu w wieku XIX oraz w okresie powojennym - obiekt ten nadal reprezentuje istotne wartości historyczne, architektoniczne i zabytkowe. Tylko badania architektoniczne i archeologiczne mogą określić szczegółowo kolejne fazy jego przekształceń i ich zakres, a także potwierdzić przyjęte przez dr Huberta Mącika datowanie obiektu - ale jeśli dowiodłyby one, że opolski ratusz powstał w 2 połowie XVI w., to byłby to najstarszy po starym ratuszu (Trybunale) w Lublinie zachowany w regionie zabytek tego rodzaju – informuje konserwator zabytków.