Ile jest wilków i rysi w Roztoczańskim Parku Narodowym?

RPN zajmuje powierzchnię ponad 84 km2. Niemal w całości to lasy, zresztą z wieloma lasami park też graniczy.

Badania poświęcone wilkom i rysiom w Roztoczańskim Parku Narodowym przeprowadzili pracownicy Instytutu Genetyki i Biotechnologii Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, przyrodniczej organizacji pozarządowej - Stowarzyszenia dla Natury Wilk oraz RPN. Wyniki opublikowano w „Przeglądzie Przyrodniczym”.

– Ku naszej radości potwierdziliśmy stałą obecność rysi na Roztoczu. W samym parku wykazaliśmy obecność czterech różnych osobników. Ryś to gatunek wymagający lasów o bogatej strukturze - z obecnością gęstych podszytów, wykrotów i powalonych drzew, a takie są właśnie lasy w Roztoczańskim Parku Narodowym – opowiada dr Robert Mysłajek z Uniwersytetu Warszawskiego i Stowarzyszenia dla Natury Wilk.

Występowanie i liczebność dużych drapieżników w RPN w latach 2016-2017 eksperci ocenili na podstawie tropień; analizowali też nagrania z fotopułapek.

W przypadku wilków prowadzili również nieinwazyjne badania genetyczne. Ustalili, że w RPN rozmnażały się dwie grupy rodzinne wilków. Jedna, tzw. Kosobudzka, liczyła najpierw cztery osobniki, później - pięć; druga, tzw. Zwierzyniecka - odpowiednio siedem i sześć osobników.

Tropienia zimowe wykazały, że grupa Zwierzyniecka wykorzystuje poza południową częścią RPN także fragment Puszczy Solskiej administrowany przez nadleśnictwa Zwierzyniec i Józefów.

Autorzy publikacji oceniają, że Roztoczański Park Narodowy ma zbyt małą powierzchnię, aby samodzielnie objąć ochroną terytorium grupy rodzinnej wilków czy też areał osobniczy rysia.

– W nizinnej części Polski rodziny wilcze użytkują terytoria o powierzchni wynoszącej od 162 do 421 km2. Z kolei samce rysi użytkowały areały o powierzchni 190-343 km2, podczas gdy samice 124-147 km2. Problem niewielkich powierzchni parków narodowych w stosunku do wymagań przestrzennych chronionych gatunków dotyczy także dużych ssaków roślinożernych – czytamy.

– Ponownie okazało się, że polskie parki narodowe są za małe jak na wymagania przestrzenne dużych drapieżników. Mogą jednak pełnić rolę spokojnych enklaw do rozrodu. Obie grupy wilków rozmnażały się w obrębie parku, a na polowania często wychodziły poza jego granice – zauważa pierwszy autor badania, dr Robert Mysłajek.