Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Trener Marcin Jarosz (MACIEJ KACZANOWSKI)
ROZMOWA z Marcinem Jaroszem, trenerem II-ligowych siatkarzy Avii Świdnik
Wygrywając 3:0 z Błękitnymi Ropczyce siatkarze ze Świdnika umocnili się na pozycji lidera i z kompletem 10 zwycięstw zakończyli rozgrywki w 2012 roku.
„Żółto-niebiescy” powrócą na ligowe parkiety dopiero 12 stycznia, kiedy zmierzą się we własnej hali z SMS PZPS Spała.
• Styl zwycięstwa nad Błękitnymi pozostawia wiele do życzenia.
– Tak, szczególnie nasza postawa w pierwszym secie, kiedy daliśmy się zaskoczyć przeciwnikowi mocnym serwisem. Zawodnicy mogli dać z siebie znacznie więcej, niż oglądaliśmy to na parkiecie. Cieszą nas jednak zdobyte trzy punkty, kolejne w naszym dorobku.
• Niektórzy mówią, że dopadał was mały kryzys.
– Tak to może wyglądać, kiedy spojrzymy na naszą grę oczyma widzów. Ciężko trenujemy, zawodnicy mogą być nieco zmęczeni i trzeba to zrozumieć. Najważniejsze jest jednak to, że w takim trudnym momencie potrafimy nadal zwyciężać i za to zawodnikom należą się brawa.
• Kończycie rok z kompletem zwycięstw, które dają wam czołową lokatę po pierwszej fazie gier i sześć punktów przewagi na drugim w tabeli AZS AGH Kraków. Takie osiągnięcie możemy uznać za dobry wynik?
– Nasz skład się odmłodził. A co za tym idzie, mamy mniej doświadczonych zawodników. Jak na potencjał kadrowy, którym dysponujemy, taki dorobek to niezłe osiągnięcie i dobry prognostyk na przyszłość. Nie zapominajmy jednak, że po przerwie gramy jeszcze siedem spotkań, które także trzeba wygrać. Sześć punktów przewagi nad akademikami z Krakowa, można szybko roztrwonić, przegrywając dwa mecze po 0:3.
• Cel postawiony przed panem, w postaci walki o powrót do I ligi, to spore wyzwanie jak na początkującego szkoleniowca. Czuje pan presję wyniku?
– Do każdego meczu, zarówno ja, masażysta, jak również sami zawodnicy, podchodzimy z pełnym zaangażowaniem i nastawieniem na zwycięstwo. Nikt nie wychodzi na boisko po to, aby sobie na nim pograć na pełnym luzie.
• Po raz pierwszy, po meczach w Świdniku, przyznajecie tytuł MVP i wręczacie pamiątkową statuetkę. Taki drobiazg motywuje dodatkowo zawodników?
– Na pewno jest to miłe, jeśli najlepszy gracz dostaje taki upominek. Choć to tylko statuetka, to siatkarze są zadowoleni z takiej formy doceniania ich dobrej postawy na parkiecie.
„Żółto-niebiescy” powrócą na ligowe parkiety dopiero 12 stycznia, kiedy zmierzą się we własnej hali z SMS PZPS Spała.
• Styl zwycięstwa nad Błękitnymi pozostawia wiele do życzenia.
– Tak, szczególnie nasza postawa w pierwszym secie, kiedy daliśmy się zaskoczyć przeciwnikowi mocnym serwisem. Zawodnicy mogli dać z siebie znacznie więcej, niż oglądaliśmy to na parkiecie. Cieszą nas jednak zdobyte trzy punkty, kolejne w naszym dorobku.
• Niektórzy mówią, że dopadał was mały kryzys.
– Tak to może wyglądać, kiedy spojrzymy na naszą grę oczyma widzów. Ciężko trenujemy, zawodnicy mogą być nieco zmęczeni i trzeba to zrozumieć. Najważniejsze jest jednak to, że w takim trudnym momencie potrafimy nadal zwyciężać i za to zawodnikom należą się brawa.
• Kończycie rok z kompletem zwycięstw, które dają wam czołową lokatę po pierwszej fazie gier i sześć punktów przewagi na drugim w tabeli AZS AGH Kraków. Takie osiągnięcie możemy uznać za dobry wynik?
– Nasz skład się odmłodził. A co za tym idzie, mamy mniej doświadczonych zawodników. Jak na potencjał kadrowy, którym dysponujemy, taki dorobek to niezłe osiągnięcie i dobry prognostyk na przyszłość. Nie zapominajmy jednak, że po przerwie gramy jeszcze siedem spotkań, które także trzeba wygrać. Sześć punktów przewagi nad akademikami z Krakowa, można szybko roztrwonić, przegrywając dwa mecze po 0:3.
• Cel postawiony przed panem, w postaci walki o powrót do I ligi, to spore wyzwanie jak na początkującego szkoleniowca. Czuje pan presję wyniku?
– Do każdego meczu, zarówno ja, masażysta, jak również sami zawodnicy, podchodzimy z pełnym zaangażowaniem i nastawieniem na zwycięstwo. Nikt nie wychodzi na boisko po to, aby sobie na nim pograć na pełnym luzie.
• Po raz pierwszy, po meczach w Świdniku, przyznajecie tytuł MVP i wręczacie pamiątkową statuetkę. Taki drobiazg motywuje dodatkowo zawodników?
– Na pewno jest to miłe, jeśli najlepszy gracz dostaje taki upominek. Choć to tylko statuetka, to siatkarze są zadowoleni z takiej formy doceniania ich dobrej postawy na parkiecie.
