Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
ROZMOWA z Ewą Mizdal, sztangistką Unii Hrubieszów, brązową medalistką mistrzostw Europy w Tel Awiwie
• Rozegrany przed ME Puchar Polski kobiet okazał się wiarygodnym testem polskich kobiecych ciężarów. Zarówno pani, druga w PP, jak też Marzena Karpińska - zwyciężczyni PP, wywalczyłyście na pomoście w Tel Awiwie medale?
- Podczas PP nie startowałyśmy na maksimum możliwości, mając w perspektywie kolejnego tygodnia występ w bardzo ważnej imprezie. W Józefowie zrobiłam 99 kg w rwaniu i 128 kg w podrzucie, i na zbliżonym poziomie rozpoczynałam rywalizację na pomoście w Izraelu.
• Ma pani jeszcze więcej powodów do zadowolenia. Brąz w kategorii do 75 kg jest pierwszym medalem takiej rangi w karierze?
- Od początku interesował mnie medal. Czwarte miejsce z pewnością nie dałoby mi satysfakcji. Analizując listy startowe miałam świadomość, że mam duże szanse na podium. A, że późniejsza mistrzyni Europy Hiszpanka Lidia Valentin i wicemistrzyni Rosjanka Oxana Karpunienko były poza zasięgiem, o brąz toczyłam bój z Mołdawianką.
• Medal podczas ME, niestety z braku 12 startujących w pani kategorii, nie zapewnił stypendium ministerialnego?
- Udało mi się już takie jedno zdobyć za ostatnie mistrzostwa świata we Wrocławiu. Są też dobre wieści. W planach jest stypendium Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, które ufundował nowy sponsor reprezentacji firma Anwil. Takie powinnam otrzymywać po listopadowych MŚ.
• Pani poprzedni trener klubowy Antoni Czerniak od początku ME był pewien, że zdobędzie pani medal. Pani też tak myślała?
- Już od kilku lat marzyłam o stanięciu na podium. Z takim nastawieniem leciałam do Izraela. Teraz, kiedy już brązowy krążek wisi na mojej szyi, ten sukces stawiam na pierwszym miejscu. Na kolejnym jest siódma lokata w Igrzyskach Olimpijskich w Londynie, a potem młodzieżowe mistrzostwo Europy, cztery lata temu we Władysławowie.
• Honor polskich kobiecych ciężarów został obroniony przez dwie zawodniczki w woj. lubelskiego. To dodatkowy powód do satysfakcji?
- To jeszcze bardziej nas cieszy. Świadczy to o tym, że praca z młodzieżą w naszym regionie przebiega prawidłowo. Mamy kluby: Unię Hrubieszów, Znicz Biłgoraj, AZS AWF Biała Podlaska, Wisłę Puławy i POM Iskrę Piotrowice, w których są młode, dobrze zapowiadające się dziewczyny. Wymieńmy choćby Katarzynę Feledyn z Wisły, czy Marlenę Polakowską z Piotrowic.
• Cztery medale dla naszego kraju: pani i Marzeny Karpińskiej oraz braci Adriana i Tomasza Zielińskich, należy odbierać w kategorii sukcesu, czy porażki?
- Stać nas było na więcej. Swoich szans nie wykorzystali Joanna Łochowska i Marcin Dołęga.
