Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
ROZMOWA Z Tadeuszem Łapą, szkoleniowcem Górnika Łęczna
• Dobrze pan pływa?
- Nawet bardzo dobrze, wszystkimi stylami. Choć nie byłem mistrzem i nie ścigałem się na czas.
• To chyba nie przeszkadza panu rola ratownika?
- Jestem pracownikiem klubu i wykonuję zlecone zadania. Jeśli jest taka potrzeba oraz wola zarządu, to jestem do dyspozycji. Po raz kolejny.
• A nie obawia się pan, że jeszcze dwa mecze i ten sam zarząd, będzie kazał panu... spływać.
- Umowę mam do końca roku i jestem przygotowany na to, że tylko tyle będzie obowiązywała.
• Po udanych meczach nie było dłuższej propozycji?
- Nie, ale po nowym roku będę miał przedłużoną umowę trenera koordynatora i jednocześnie szkoleniowca drugiej drużyny.
• A te dwa najbliższe mecze, to nie będzie gra o przyszłość. Po trzech spotkaniach na pewno pojawiła się myśl: \"może jednak zostanę na dłużej?
- Każdy człowiek ma swoje marzenia i cele. Każdy też chce się rozwijać. Ale jestem również realistą.
• Czyli dwa mecze i \"adieu Tadziu do rezerw”.
- Na to wygląda.
• Kto przyjedzie na pana miejsce?
- To samo pytanie zadałem zarządowi, ale odpowiedzi nie uzyskałem.
• Ja słyszałem plotki o dwóch kandydatach - Arturze Płatku i Wojciechu Stawowym. Choć ten pierwszy już odpadł, bo trafił do Cracovii.
- Domysły nie mają sensu. Uczciwie postawiono mi tylko sprawę, że ktoś nowy ma być.
• Kiedy pan się dowiedział, że obejmie zespół?
- W poniedziałek, po porażce w Płocku. Jednak potem, przez cały tydzień, trwały przepychanki z Krzysztofem Chrobakiem. Wróć, negocjacje. Dopóki trwały rozmowy, ja do pierwszej drużyny nie miałem prawa się zbliżyć.
• Spodziewał się pan takich wyników? Przecież wszyscy wiedzieli w jakiej kondycji jest zespół. Do meczu pozostawał tylko jeden dzień, a to mało czasu na przebudzenie i odmianę drużyny.
- Wierzyłem w swoją szczęśliwą gwiazdę. W Górniku to moja trzecia szansa. Ale wcześniej, w Świdniku, kiedy byłem młodym szkoleniowcem, objąłem również drużynę, która znajdowała się w dużym kryzysie. I od tamtej pory nie przegraliśmy do końca rundy żadnego meczu. A potem zajęliśmy szóste miejsce, chyba najlepsze Avii w drugiej lidze. W Górniku też mi się powiodło, w sezonie 2000/01, kiedy awaryjnie obejmowałem stery.
• A nie było obaw o reakcję kibiców?
- Razem z zawodnikami powiedzieliśmy obie, że walka z kibicami nie ma żadnego sensu. Widz w piłce nożnej jest najważniejszy, czy to się komuś podoba czy nie. Liczyłem na kredyt zaufania i po prostu trzeba było go wykorzystać. Wcześniejszy konflikt kibiców w trenerem Chrobakiem przelewał się na zawodników. Nie wszyscy radzili sobie z presją.
• Zaległości finansowe i kłopoty organizacyjne, do których doszło za prezesury Marian Bulaka, mocno siedziały w głowach zawodników?
- Nikt mi tego nie zgłaszał.
• Od ilu lat jest pan w tym klubie?
- Dwanaście.
• I pamięta pan takie czasy, żeby w Górniku płacono nieregularnie.
- Pamiętam, na samym początku, że zawodnicy nawet musieli zjechać na dół, do kopalni. To był tylko jeden przypadek (śmiech). Ale kłopoty finansowe się nie zdarzały.
• Krzysztof Chrobak sprowadził wielu \"swoich zawodników”, a ci wychodzili często na boisko w myśl powiedzenia: mierny, ale wierny. A gdyby oni nie chcieli grać dla Łapy...
- Drobne podejrzenia nawet były, ale liczyłem przede wszystkim na zawodników z regionu, którym powinno jednak zależeć.
• Kto jest najważniejszy dla tej drużyny?
- To grupa piłkarzy - Sławek Nazaruk, Velko Nikitović, od niedawna Piotr Karwan, Kuba Wierzchowski, a także Radek Bartoszewicz i Rafał Niżnik. To są gracze decydujący o obliczu Górnika na boisku i poza nim.
• Mimo to nie zawahał się pan posadzić na ławce Rafała Niżnika.
- Biorąc pod uwagę grę na dwóch pomocników, uznałem, że Rafał jest słabszy w destrukcji. Dlatego Chrobak grał na trzech w środku pola, aby uwolnić Rafała z wszelkich zadać defensywnych.
• Co należało poprawić najszybciej i w pierwszej kolejności?
- Braki były w dynamice i szybkości, chłopaki przegrywali starty. Nie było widać przyspieszeń w rozegraniu piłki i akcji, a także odbiorze. A to jest niezbędne. Wystarczyło, że trafił się ktoś szybszy i były kłopoty.
• Pan nie wyznaje zasady, że drużynę buduje się od defensywy?
- Wyznaję.
• A jednak najistotniejszej zmiany dotyczyły ofensywy i przestawienia drużyny na 4-4-2, z zorientowanymi na atak bocznymi pomocnikami.
- Bo tego tej drużynie brakowało. W połączeniu ze słabszą obroną należało ciężary gry przenieść zdecydowanie do przodu. Najlepszą obroną jest atak.
• To z tego powodu w zespole brakowało Jakuba Grzegorzewskiego?
- Ale on do dziś nie określił się, czy chce zostać w Łęcznej.
• Pomimo tego zasłużył na miano piłkarza października w Górniku.
- Trenował z nami w drugim zespole i nie było problemem, aby dostrzec jego nieprzeciętne umiejętności. Nie głupieje w polu karnym, potrafi wykorzystać okazję. Nawet pod presją, w sytuacji z dwoma, trzema obrońcami, potrafi jednym zwodem wyjść z opresji i jeszcze zakończyć to strzałem. To typowy egzekutor. Przy dobrym fizycznym przygotowaniu sam umie przesądzić losy meczu.
• Górnika rzeczywiście stać na awans?
- Najpierw zarząd musi określić cele. Ważne będą mecze z Motorem i Koroną. Dobrze, że mamy dwa tygodnie przerwy, ten odpoczynek spadł nam z nieba. Ponadto potrzebne są nakłady finansowe i transfery do zespołu. Na pewno dwóch lub trzech w obronie, na bokach pomocy, napastnik. Ale nie uzupełnienia tylko wzmocnienia. Gracze, którzy mogliby odgrywać pierwszoplanowe role. Na razie nie ma wielkich start punktowych. A wkrótce kary mogą spotkać nowe kluby. Mówi się o Cracovii, Jagiellonii i ponownych problemach Widzewa. Dlatego nie powinniśmy odpuszczać miejsca w czołówce. Jednak nie można dłużej zwlekać z decyzjami. Trzeba już planować przygotowania, dopinać obozy i sparingi. Myśleć o rozwiązaniach personalnych. Wkrótce może być za mało czasu. W dodatku w czerwcu kilku piłkarzom kończą się umowy i już teraz można z nimi rozmawiać. To ostatni gwizdek.
