Soczi 2014: Piąte miejsce Polek w sprincie drużynowym

- Nie wiedziałem, że głowa tak może boleć z wysiłku - mówiła po starcie w sprincie drużynowym Sylwia Jaśkowiec. Z Justyną Kowalczyk zajęły 5. miejsce To była orka na ugorze. Potworny wysiłek. Biegniesz na nartach 1,3 km - w tym wypadku techniką klasyczną - z pełną mocą. Dobiegasz na zmianę, klepiesz koleżankę z drużyny i masz trzy minuty na odpoczynek przed powrotem na trasę. W sumie zaliczasz sześć rund: trzy w eliminacjach, trzy w finale. - Szłam ponad limit. Bolało bardzo, czułam to w całym ciele. Nogi i ręce w mgnieniu oka puchły. Najgorzej było na tej długiej prostej przed metą, kiedy trzeba było jeszcze dołożyć. I inni dokładali, a człowiek pływał w skrajnym zmęczeniu - opowiadała Jaśkowiec. - Wiadomo, było blisko. Ludzie krzyczą, podają różne podają różne informacje, to się czuje. Ale kiedy odcina ci prąd, to nie jesteś w stanie nic zrobić. W momencie, kiedy człowiek nie może wyrwać do przodu i ma świadomość że te cenne sekundy uciekają, to jest to trudne. Ale ja z tego piątego miejsca bardzo się cieszę. To są igrzyska, tutaj startują najlepsi na świecie - podkreślała. Kowalczyk robiła, co mogła. W eliminacjach na swoich zmianach jak szalona odrabiała straty, ostatecznie przybiegła na drugim miejscu. W finale też stawała na głowie, ale nawet ona nie może wszystkiego. - Dały mi te zawody bardzo mocno w kość. Na ostatnim podbiegu, gdy zobaczyłam, że nie ma szans na medal - nie biegłam przecież z juniorkami - to może nie odpuściałam, ale przestałam biec na 140 procent. Zresztą gdyby zsumować moje czasy to nad drugą zawodniczką miałabym pół minuty przewagi - stwierdziła narciarka z Kasiny. Wczoraj znów testowała granice swojej wytrzymałości. W eliminacjach pobiegła bez środków przeciwbólowych, które pozwalają jej biegać ze złamaną kością stopy. Pobiegł, jak się wyraziła: na żywca, choć doktor Stanisław Szymanik sugerował inne rozwiązanie. Kiedy schodziła z trasy na półmetku zawodów lekarz spytał, czy wszystko w porządku. Kiwinęła potakująco głową, on się znacząco uśmiechnął. - A ja potem usiadłam, ściągnęłam buty i już nie mogłam wstać. I trzeba było wziąć znieczulenie. Lekarze jednak zawsze mają rację - śmiała się później Justyna. Sprinterska sztafeta to była dla naszych zawodniczek nowość. Dla Jaśkowiec tym większa, że ona specjalizuje się w technice łyżwowej. O swoim “klasyku” nie ma najlepszego zdania. - A ja muszę ją pochwalić. O ile w eliminachjach była troszkę spięta, o tyle w finale dawała radę - mówiła Kowalczyk. - Trener Hudac i Sylwia mieli obawy, czy uda się awansować do finału, a my tutaj zostawiliśmy z tyłu wielkie tuzy sprintu. Przed nimi też były gwiazdy. Wygrały ze sporą przewagą Norweżki z Marit Bjoergen (drugie złoto w Soczi), przed Finkami i Szwedkami. W zawodach nie wystartowały Ukrainki, spekulowano, że z powodu sytuacji w ich kraju. Powód był jednak bardziej prozaiczny - jedna z nich tuż przed startem nabawiła się kontuzji. - Rozmawiałam z Walą Szewczenko (ukraińska narciarka - red), ale nie mówiła nic na temat wydarzeń na Ukrainie - powiedziała Kowalczyk. - My jesteśmy od sportu i nasze przesłanie życia jest takie, żeby nie było walk. Przed nią jeszcze tylko jeden start na tych igrzyskach. W sobotę pobiegnie na 30 km techniką dowolną.