Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Straciłeś pracę i brakuje ci pieniędzy na opłaty za mieszkanie? Nie martw się - zgłoś się do wydziału lokalowego urzędu gminy po dodatek mieszkaniowy
Chociaż urzędnicy mieli wątpliwości czy osoba, która nie ma żadnego dochodu ma prawo do dopłaty za mieszkanie, to Najwyższy Sąd Administracyjny rozstrzygnął tę sprawę. Bezrobotny, który ma tytuł prawny do lokalu (jest najemcą, właścicielem lub ma spółdzielcze prawo do lokalu) ma prawo do dodatku mieszkaniowego.
W ustawie o najmie i dodatkach mieszkaniowych nie ma bowiem słowa o dolnej granicy uzyskiwanych dochodów. Dlatego też dodatek mieszkaniowy powinien być przyznawany także osobie, która nie ma dochodów.
W urzędzie możemy otrzymać gotowy formularz do wypełnienia. Dodatkowo będą potrzebne: dokument o wysokości czynszu; zaświadczenie z urzędu pracy potwierdzające status bezrobotnego.
Jeśli nie masz żadnych dochodów, urzędnik poprosi cię o oświadczenie wyjaśniające, kto i w jaki sposób udziela ci pomocy.
Nie ma ustalonej wysokości dodatku mieszkaniowego. Otrzymasz go jednak tylko do 35 metrów kwadratowych, nawet jeśli mieszkanie jest większe od normy określonej w ustawie.
Dodatek będziesz otrzymywać przez sześć miesięcy, ale nie do ręki. Gmina przekazuje pieniądze bezpośrednio zarządcy budynku.
Od lipca br. osób bezrobotnych nie wolno eksmitować na bruk. Zgodnie z ustawą o ochronie lokatorów, gmina ma obowiązek zapewnić im lokal socjalny. (Podstawa prawna: Ustawa z dn. 2 lipca 1994 o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych DzU z 1998 r., nr 120 poz. 787 z późniejszymi zmianami).
Wysokość dodatku
- to różnica między wydatkami przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu, a wydatkami poniesionymi przez osobę otrzymującą dodatek. Koszty mieszkaniowe muszą przekraczać 15 proc. dochodów gospodarstwa jednoosobowego, 12 proc. w gospodarstwie 2-4-osobowym oraz 10 proc. w gospodarstwie pięcioosobowym i większym.
Żeby ubiegać się o pomoc, trzeba spełniać jeszcze jeden warunek: norma powierzchni mieszkaniowej nie może być przekroczona o więcej niż 30 proc. Ustawodawca określił normy mieszkaniowe następująco: na 1 osobę - norma wynosi
35 mkw.; na 2 osoby - norma wynosi 40 mkw.; na 3 osoby - norma wynosi 45 mkw.; na 4 osoby - norma wynosi 55 mkw.; na 5 osób - norma wynosi 65 mkw.; na 6 i więcej osób - norma wynosi 70 mkw.
Jeżeli w lokalu mieszka osoba niepełnosprawna, poruszająca się na wózku, powyższe normy podnosi się o 10 mkw.
W ustawie o najmie i dodatkach mieszkaniowych nie ma bowiem słowa o dolnej granicy uzyskiwanych dochodów. Dlatego też dodatek mieszkaniowy powinien być przyznawany także osobie, która nie ma dochodów.
W urzędzie możemy otrzymać gotowy formularz do wypełnienia. Dodatkowo będą potrzebne: dokument o wysokości czynszu; zaświadczenie z urzędu pracy potwierdzające status bezrobotnego.
Jeśli nie masz żadnych dochodów, urzędnik poprosi cię o oświadczenie wyjaśniające, kto i w jaki sposób udziela ci pomocy.
Nie ma ustalonej wysokości dodatku mieszkaniowego. Otrzymasz go jednak tylko do 35 metrów kwadratowych, nawet jeśli mieszkanie jest większe od normy określonej w ustawie.
Dodatek będziesz otrzymywać przez sześć miesięcy, ale nie do ręki. Gmina przekazuje pieniądze bezpośrednio zarządcy budynku.
Od lipca br. osób bezrobotnych nie wolno eksmitować na bruk. Zgodnie z ustawą o ochronie lokatorów, gmina ma obowiązek zapewnić im lokal socjalny. (Podstawa prawna: Ustawa z dn. 2 lipca 1994 o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych DzU z 1998 r., nr 120 poz. 787 z późniejszymi zmianami).
Wysokość dodatku
- to różnica między wydatkami przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu, a wydatkami poniesionymi przez osobę otrzymującą dodatek. Koszty mieszkaniowe muszą przekraczać 15 proc. dochodów gospodarstwa jednoosobowego, 12 proc. w gospodarstwie 2-4-osobowym oraz 10 proc. w gospodarstwie pięcioosobowym i większym.
Żeby ubiegać się o pomoc, trzeba spełniać jeszcze jeden warunek: norma powierzchni mieszkaniowej nie może być przekroczona o więcej niż 30 proc. Ustawodawca określił normy mieszkaniowe następująco: na 1 osobę - norma wynosi
35 mkw.; na 2 osoby - norma wynosi 40 mkw.; na 3 osoby - norma wynosi 45 mkw.; na 4 osoby - norma wynosi 55 mkw.; na 5 osób - norma wynosi 65 mkw.; na 6 i więcej osób - norma wynosi 70 mkw.
Jeżeli w lokalu mieszka osoba niepełnosprawna, poruszająca się na wózku, powyższe normy podnosi się o 10 mkw.
