Przycinanie drzew owocowych

Roczne drzewka przycina się wiosną na wysokości ok. 80 cm od ziemi, w dwuletnich boczne przyrosty skraca o połowę. To ułatwia przyjmowanie się sadzonek, przywracając równowagę między korzeniami a częścią nadziemną. Po 3-4 latach stosuje się większe cięcia formujące i prześwietlające koronę. Cały czas niezbędne są cięcia sanitarne i po latach uprawy drzew - odmładzające. Na działkach i w małych sadach najczęściej używa się do cienkich gałęzi sekatorów, do grubszych piłek w kształcie lisiej kity lub oprawianych w ramę. Muszą być dobrze naostrzone, by cięcia były gładkie.

Jest konieczne w pierwszych latach wyprowadzania szpaleru czy korony wrzecionowej. Jeśli drzewa prowadzone są w formie prawie naturalnej, stosuje się jedynie przyginanie pędów tak, aby odchodziły od pnia pod kątem prostym. Wtedy ogranicza się wzrost drzewa, a wzmaga jego owocowanie.

Prowadzone jest w późniejszym okresie życia drzewa, reguluje ono wzrost i owocowanie. Usuwa się wtedy nadmiar gałęzi z korony, gałęzie martwe, chore, krzyżujące się, rosnące w kierunku środka korony, wilki. Zazwyczaj wycina się do 30 proc. gałęzi i młodych pędów. Na starym, nie ciętym drzewie, do środkowych partii korony dochodzi zaledwie 10 proc. światła słonecznego. Dlatego należy usuwać starsze pędy i konary. To poprawia jakość owoców, ułatwia zbiory i opryski. Wilki lepiej usuwać latem poprzez wyrywanie. Najlepiej od końca czerwca (wyrywanie), w lipcu i sierpniu (wycinanie), w zależności od odmiany, tzn. na 4 tygodnie przed planowanym zbiorem owoców.

To jedna z lepszych metod ograniczania chorób drzew. Usuwa się oprócz suszek pędy porażone przez choroby, np. mączniak, brunatną zgniliznę drzew pestkowych. Poprzez kilkukrotne w sezonie cięcie pędów porażonych przez mączniak ogranicza się występowanie tej choroby nawet w 90 proc. Wycinamy również raki i zgorzele kory. Występujące na pniu drzewa czyścimy ostrym narzędziem aż do zdrowej tkanki. Bardzo ważne jest zabezpieczenie ran. Smaruje się je farbą emulsyjną z dodatkiem fungicydu, np. Topsinu lub specjalnym preparatem, takim jak np. Funaben, Santar.

...polega na skróceniu wierzchołków gałęzi. Na dużych drzewach skraca się konary nawet o 3 m. Należy ciąć nieco skośnie w tym miejscu, gdzie kończy się zgrubienie gałęzi zwane obrączką. Konar należy podciąć najpierw lekko od dołu, aby się nie oderwał od pnia wraz z paskiem kory lub podtrzymywać ręką podczas cięcia. U bardzo starych wysokich drzew należy mocno skrócić przewodnik o 2/3 oraz usunąć zbyt dużą ilość konarów ze środka korony. Silniejszego cięcia wymagają drzewa w wieku od 7 lat. Należy je intensywnie prześwietlać, a także regulować wysokość i średnicę. Corocznie wycinamy po 2-3 konary najpierw z dołu, później z górnych partii. Na stałe należy zostawić 6-8 konarów zgrupowanych w dwóch lub w trzech piętrach.
Rozluźniamy również gałęzie na obwodzie korony. Konary, które latem pod wpływem ciężaru liści i owoców będą się naginać do dołu, nie powinny pokładać się na konarach niżej leżących.
Niektóre odmiany jabłoni, jak Oliwka czy Landsberska, wymagają też cięcia pędów owoconośnych. Należy je przerzedzić i skrócić, aby ograniczyć wielkość plonu na rzecz jego jakości. Po wykonaniu gruntownego cięcia zmienia się kształt korony. W następnych latach będzie wyrastało dużo wilków, które trzeba corocznie usuwać.

Należy ograniczyć wysokość drzewa, w przeciwnym wypadku strefa owoconośna przesunie się na wierzchołek. Najkorzystniejsza dla brzoskwiń jest tzw. korona pucharowa, luźna, otwarta. Brzoskwinie bardzo lubią słońce. Nie trzeba wyprowadzać przewodnika. Silne jednoroczne pędy skracamy za 10-15 oczkiem, jest to cięcie "na owoc”, słabsze pędy skraca się mocniej, a zawiązane na nich owoce zaleca się przerzedzać, aby były dorodne. Jeszcze słabsze pędy tnie się krótko, za 2 oczkiem, będą to pędy zastępcze, a całkiem słabe, cieńsze od słomki, usuwa się.