Medyczne średniowiecze

Ale w Polsce nadzoruje tylko rozbudowę swojej willi w Nałęczowie.

Stanisław Burzyński wita mnie w swoim gabinecie na parterze słynnej nałęczowskiej willi Józefa Becka, którą kupił kilka lat temu i wyremontował. Przed wejściem do willi herb rodu Burzyńskich, w środku korytarze zdobione kopiami obrazów Jacka Malczewskiego. W przestronnym gabinecie regały uginają się od książek. Wśród nich amerykańskie publikacje na temat jego metody walki z rakiem. I monitor, na którym gospodarz może oglądać korytarze i pokoje swojej willi. Lubi mieć oko na wszystko. Za willą rozbudowuje się polska siedziba jego firmy, która dystrybuuje suplement diety nazywany pigułką przeciwko starości. I właśnie po to, żeby sprawdzić jak idą prace budowlane, Burzyński przyjechał do Polski. Bo z Brazylii do Indii wcale tędy nie po drodze. - Z Polski nie ma bezpośredniego połączenia lotniczego z Bombajem, a jadę tam, żeby wygłosić referat na temat leczenia raka. Oczywiście organizatorzy wykładu pokrywają wszelkie koszty - mówi prof. Stanisław Burzyński.

Po skończeniu II LO im. Jana Zamoyskiego poszedł na studia lekarskie w lubelskiej Akademii Medycznej. Szybko został asystentem i będąc na drugim roku uczył już studentów z pierwszego. Już na studiach odkrył, że we krwi zdrowych ludzi występują związki, których nie ma we krwi chorych na raka. Kilka lat później z peptydów (tak nazywają się te związki) wyodrębnił antyneoplastony, czyli lek stosowany przez siebie do walki z nowotworami. Jego działanie jest bardzo proste: niszczy komórki rakowe i jednocześnie pobudza do życia komórki zdrowe. - Najogólniej rzecz ujmując wyłączamy geny, które powodują raka. A przy okazji nie trujemy ciała chemioterapią czy radioterapią.
Kilka lat po skończeniu AM Burzyński doszedł do wniosku, że klimat do pracy naukowej w Polsce jest słaby. W 1971 wyjechał do USA i zaczął pracę w Baylor College of Medicine, uznanej uczelni w Houston. Po sześciu latach założył własny Burzynski Research Institute. Miesiąc temu jego klinika obchodziła 30-lecie utworzenia. Na imprezie pojawiły się setki uleczonych, którym lekarze nie dawali już żadnych szans.

Żona, Barbara Burzyńska, na dowód działania antyneoplastonów pokazuje fotografie zdrowych ludzi, którzy cierpieli na raka. Młody uśmiechnięty mężczyzna to Paul Michaels. Kiedy trafił do kliniki Burzyńskiego miał 6 lat i guz mózgu wielkości piłeczki pingpongowej. Teraz ma 27 lat i ani śladu po raku. Roy Hash ma 8 lat i dwa lata temu również cierpiał na raka mózgu. Teraz jest zdrowy. Więcej podobnych przykładów można znaleźć na stronie internetowej amerykańskiej kliniki profesora.
O skuteczności jego metody mają świadczyć również liczby. Jak mówi, do tej pory klinika zajmowała się 1067 pacjentami. I, jak twierdzi lekarz, tylko u 17 proc. nie było pozytywnych efektów używania antyneoplastonów.
Kiedy kilka lat temu Burzyński kupił willę w Nałęczowie mówiło się, że założy na Lubelszczyźnie oddział swojej kliniki i będzie leczył Polaków. - Ze strony polskich lekarzy najczęściej spotykają mnie tylko obelgi. Dopóki mur niechęci nie zniknie, nie mam tu czego szukać - kwituje krótko.

Ale są też wyleczeni Polacy. 18 lat temu ojciec Anny Mazurkiewicz z podlubelskiego Markuszowa zapadł na raka pęcherza. - Był leczony w Szpitalu Kolejowym w Lublinie. Lekarze dali mu do zrozumienia, że przed nim już niewiele czasu. Wtedy profesor Burzyński bezinteresownie przekazał ojcu antyneoplastony. - Terapia zadziałała. Ojciec żył jeszcze przez 18 lat. Zmarł niedawno, ale wcale nie na raka - opowiada kobieta.
Także dzisiaj Burzyński zapowiada, że mimo wszystko chce leczyć Polaków. - Ale pod warunkiem, że pomogą mi polscy lekarze. Sam nie dałbym rady, mam za dużo zobowiązań na świecie.

Obelgi, jak sam mówi o podejściu polskich lekarzy, spotykają go z powodu wątpliwości, jakie budzi jego metoda leczenia. To dla niego temat bardzo drażliwy. - Polska medycyna zatrzymała się na poziomie średniowiecza - denerwuje się Burzyński. - Są oczywiście wyjątki, ale większości polskich lekarzy nie zależy na rozwoju medycyny.
Nie wszyscy chcą też oficjalnie wypowiadać się o metodach Burzyńskiego. Doświadczony onkolog jednego z warszawskich instytutów mówi, że to naukowiec z pogranicza hochsztaplerstwa. - Ale nie twierdzę, że w jego metodzie nie ma żadnych pozytywów. Być może coś w niej jest, po prostu nie znam konkretnych badań, które by to potwierdzały.
Elżbieta Starosławska, dyrektor Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej i wojewódzki konsultant ds. onkologii: - Jeżeli te metody leczenia byłyby takie wspaniałe, to pan Burzyński pewnie dostałby już Nobla. W moim centrum kilka osób, którym nic nie pomagało, na swoje wyraźne życzenie zaczęło się leczyć antyneoplastonami. I nie zauważyłam żadnych pozytywnych efektów.

W Stanach Zjednoczonych też nie było łatwo. Zgodnie z prawem leczenie antyneoplastonami można było stosować jedynie w Teksasie. Po kilku wysyłkach leku poza ten stan, Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) oskarżyła Burzyńskiego. W głośnym procesie żądano dla profesora 300 lat więzienia. W 1997 r. uniewinniono go z powodu braku dowodów.
Dzisiaj Burzyński w dalszym ciągu spotyka się z bezgraniczną wiarą swoich pacjentów i niedowierzaniem onkologów. A tym, którzy wątpią w jego wielkość odpowiada żona Barbara: Są na świecie środowiska medyczne, które usilnie lobbują na rzecz przyznania mężowi Nagrody Nobla.