Sama szkoła nie wychowa

Tylko połowa rodziców systematycznie chodzi na wywiadówki. Co trzeci nauczyciel mówi, że nie może liczyć na ich wsparcie w wychowywaniu... ich dzieci. A zaledwie co piąty twierdzi, że rodziców w ogóle nie interesuje to, co dzieje się w szkole. Tak wynika z Diagnozy Szkolnej 2008 – raportu z drugiej edycji badań poziomu agresji i przemocy w szkołach, wykonanych w ramach programu „Szkoła bez przemocy”.
Ale, żeby rodzice chętniej angażowali się w życie szkoły i uczniów, szkoła powinna ich do tego zachęcić. W jaki sposób? Specjalny poradnik przygotowała Ewa Czemierowska-Koruba, psycholog, współtwórca programu „Spójrz inaczej na agresję”. Oto jej rady:

Dla jakości wzajemnych kontaktów rodziców z nauczycielami decydujący jest moment, w którym ci pierwsi po raz pierwszy spotykają się ze szkołą, do której będzie uczęszczać ich dziecko.
Rodziców z pewnością interesuje:
• jakie wymagania będą stawiane uczniom,
• jakie mają prawa i przywileje,
• jakie zasady obowiązują w szkole i jakie będą konsekwencje ich nieprzestrzegania,
• jakie są sposoby i procedury postępowania nauczycieli w sytuacjach trudnych (agresja, łamanie regulaminu itp.),
• jakie są zasady i sposoby kontaktowania się rodziców i nauczycieli,
• na jaką pomoc ze strony szkoły mogą liczyć rodzice i uczniowie.
Również nauczyciele oczekują, że rodzice będą ich informować o ważnych sprawach dotyczących dziecka.

W kolejnym okresie powstają wzajemne relacje między rodzicami (oraz między rodzicami i nauczycielami).
Ten etap rozwoju wzajemnych kontaktów charakteryzuje komunikacja dwukierunkowa. Jej formami mogą być:
• spotkania nauczycieli i rodziców,
• dni otwarte,
• wspólne święta, wyjazdy i imprezy,
• wspólne szkolenia, podczas których można zyskać nowe umiejętności,
• grupy dyskusyjne nauczycieli i rodziców,
• wspólne organizowanie uroczystości,
• wspólne ustalanie reguł,
• powoływanie organizacji rodziców,
• nieoficjalne spotkania z rodzicami.

Zaawansowany etap współpracy nazywamy współpracą trójstronną i wielostronną. To formy kontaktów z udziałem rodziców, angażujące jednocześnie większą liczbę osób, np.: spotkania rodziców i nauczycieli z udziałem uczniów, wspólne zajęcia dla dzieci i rodziców, organizowanie w szkole miejsc przeznaczonych dla rodziców (kącików, kawiarenek, klubów) czy wizyty domowe.
Aby pozyskać rodziców do współpracy, warto pamiętać, by:
• w kontaktach z nimi używać zrozumiałego, jasnego języka,
• zmniejszyć ich obawy,
• od początku zachęcać ich do współpracy,
• traktować jednakowo – niezależnie od tego, jak zachowują się i uczą ich dzieci,
• zapewnić im łatwy dostęp do informacji,
• poświęcać uwagę wszystkim rodzicom (nie tylko tym, których dzieci stwarzają problemy),
• rozumieć i zaspokajać ich indywidualne potrzeby,
• w trudnych sytuacjach próbować raczej skoncentrować się na rozwiązywaniu problemów, niż poszukiwaniu winnych,
• być wrażliwym na sytuacje powodujące u rodziców dyskomfort,
• pozostawić rodzicom możliwość swobodnego wyboru formy i zakresu współpracy.