Lionheart: Wyprawy Krzyżowe. Recenzja mocno przeciętnej gry (wideo)

Muszę przyznać, że wiele się spodziewałem po tej nowej strategii. W końcu stworzyło ją to samo studio, które wydało całkiem udanego Króla Artura (TUTAJ znajdziecie naszą recenzję). Przed premierą wszystko wskazywało na to, że gra będzie do poprzedniczki bardzo podobna, zmienić się mają jedynie realia, w których przyjdzie nam się zmagać z wrogiem.

Miłe złego początki

Pierwszy kontakt z grą jest całkiem pozytywny. W pudełku poza instrukcją znajdziemy plakat z mapą terenów na których toczyć się będzie rozgrywka. Gra jest spolszczona (wersja kinowa), ale możemy wybrać także oryginalną wersję angielską.

Po nieco zbyt długiej instalacji można wreszcie przystąpić do rozgrywki. Pierwszym niemiłym zaskoczeniem okazał się sposób budowy kampanii. W Królu Arturze mieliśmy pełną swobodę w przemieszczaniu wojsk po mapie strategicznej. Tutaj swobody zabrakło. Trzeba zapomnieć o rozbudowie swojego królestwa i zarządzaniu nim. Zamiast tego przechodzimy od prowincji do prowincji gdzie toczymy kolejne bitwy.

Scenariusz tychże jest oczywiście z góry ustalony. To główna i największa wada Lionheart, ale jak się okazało, że mniejszych wad jest znacznie więcej. Choćby to, że gra chodzi niestabilnie. Grając pod Windows 7 gra zamykała się za każdym razem po pierwszej misji. Granie na starszej wersji Windows (np. XP) jest jakimś rozwiązaniem, ale i to nie gwarantuje, że gra będzie dobrze działać.

Wystarczy przejrzeć fora internetowe o grach, żeby przekonać się, że Lionheart po prostu lubi się buntować. Dziwią także problemy z płynnością animacji.

Gra działa na tym samym silniku graficznym co Król Artur, ale nie dość, że wygląda gorzej niż poprzednik, to jeszcze chodzi dużo wolniej i to na całkiem przyzwoitym sprzęcie.

Szarże?! Jakie szarże

Poza nowymi wadami Lionheart powiela także wszystkie przywary poprzedniczki. Przede wszystkim same walki są często mało satysfakcjonujące. Nasze oddziały poruszają się dość wolno i trudno nimi manewrować. Kiedy już dojdzie do zwarcia dwóch grup, naszych żołnierzy nie da się "odkleić” od przeciwnika wydając im kolejny rozkaz.

Nie ma też co liczyć na skuteczne szarże konnicy, jakie obserwować można choćby w konkurencyjnej Total War. Tutaj jeźdźcy owszem, ruszają galopem, ale kiedy napotkają na przeciwnika znów stają dęba i ponownie się do niego "przyklejają”. Wspomniane zachowania naszych jednostek wespół z niewielkimi mapami, na których ciężko "manewrować” sprawia, że zamiast silić się na jakieś wyszukane taktyki gracz po prostu rzuca to co ma na przeciwnika licząc, że jego jednostki okażą się w zwarciu silniejsze. I ta taktyka, o dziwo, się sprawdza.

Prezenty po bitwie

Co prawda nie mamy pełnej swobody w zarządzaniu swoją armią a gra praktycznie pozbawiona została wątku ekonomicznego, ale nadal pozostały w niej pewne elementy RPG. Możemy np. rozwijać umiejętności naszych jednostek. Możemy także wyposażać je w różnego rodzaju eliksiry i przedmioty, które korzystnie wpływają na ich zdolności.

Przeważnie nie musimy tych przedmiotów nawet kupować – podczas bitew sami nagradzani jesteśmy przeróżnymi prezentami. Tego typu bonusów gra rozdaje dość dużo a jednostki dość szybko zdobywają kolejne poziomy doświadczenia.

Jeżeli chodzi o grafikę to wspomniałem już, że gra wygląda gorzej od poprzedniczki. Nie chodzi nawet o sam wygląd jednostek czy efekty specjalne, ale o sam wygląd map i otoczenia podczas bitew. Rozumiem, że akcja toczy się na pustynnym terenie i trudno spodziewać się bujnego, dębowego lasu, ale niektóre lokacje aż proszą się o odrobinę urozmaicenia. Jedyny element, który należy pochwalić to animacje burzonych murów itd. Wykorzystują one technologię PhysX i jest to chyba jedyna rzecz, która wygląda lepiej niż w konkurencyjnej serii Total War.

WYROK

Lionheart wyprawy krzyżowe niestety nie spełnij moich oczekiwań. A nie oczekiwałem aż tak wiele. Wystarczyłoby, żeby gra trzymała poziom, jaki reprezentował udany Król Artur. To wszystko. Mimo to twórcy, zamiast naprawić błędy poprzednika, dołożyli do nich jeszcze sporo nowych.

Do tego jeszcze wpadli na pomysł, aby uczynić rozgrywkę bardziej liniową, a wszystko to sprawiło, że w grze najnormalniej w świecie często wieje nudą. Co prawda bitwy nadal mogą być czasem satysfakcjonujące, ale lepiej chyba poczekać na zbliżającego się wielkimi krokami Shoguna 2 niż toczyć kolejne nieudane krucjaty w Lionheart.

Nasza Ocena: 3-/6