Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Na 10 kwietnia planowaliśmy wspólnie imieniny. Ale musieliśmy je przełożyć, bo leciał na uroczystości katyńskie. Już do nas nie wróci – mówi wzruszony Edward Zyśko, przyjaciel i najbliższy sąsiad Edwarda Wojtasa.
Politycy wspominają
Arkadiusz Bratkowski, członek Zarządu Województwa z PSL
- Odszedł prawy człowiek, który służył pomocą innym ludziom. Trudno o tym mówić. Trudno mówić o kimś, kto powinien być tutaj z nami. Znaliśmy się od lat 90. Po wyborach samorządowych w 1998 roku tworzyliśmy wielkie województwo lubelskie. Obaj pracowaliśmy w Zarządzie Województwa. Edward był oddany partii, regionowi, żonie i córkom.
Krzysztof Hetman, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego
- Ciężko mi mówić, wyszedłem właśnie od żony i córek Edwarda. Był wspaniałym człowiekiem, duszą towarzystwa, ze świecą szukać osoby, która znała tyle dowcipów. Był nie prezesem, nie posłem, nie marszałkiem, ale kolegą. Wrażliwym na innych, gotowym pomóc w każdej sprawie. Po prostu bardzo dobrym człowiekiem.
Zdzisław Podkański, lider Stronnictwa Piast
- Niewątpliwie był najlepszym marszałkiem województwa. Zapamiętam go jako człowieka odpowiedzialnego, pracowitego, kompetentnego, który przedkładał sprawy publiczne nad osobiste. W pewnym momencie daliśmy sobie szansę wyboru. On pozostał w PSL, ja poszedłem do Piasta. Był człowiekiem, na którego mogłem liczyć. Znaliśmy się od ponad 30 lat. Dzięki pracy i zaangażowaniu obejmował kolejne stanowiska, był o krok od objęcia mandatu posła Parlamentu Europejskiego. Ponieśliśmy ogromną stratę, składam wyrazy współczucia rodzinie.
Piotr Sawicki, szef PO w powiecie lubelskim
- Zawsze uważałem go za ciekawego polityka. Różniliśmy się często, ale ceniłem go za lojalność, pracowitość, poczucie humoru. Potrafił bez końca poświęcić się pracy. Przejął rządy w PSL w bardzo trudnym momencie, po wyjściu Zdzisława Podkańskiego. Nie powiedział jednego złego słowa o Podkańskim jako o człowieku. Choć Wojtas na zewnątrz mógł sprawiać wrażenie człowieka z dystansem, to w kręgu znajomych był bardzo wesołym człowiekiem. Potrafił przez 2–3 godziny opowiadać kawały.
Niedzielna modlitwa w Archikatedrze Lubelskiej:
- Odszedł prawy człowiek, który służył pomocą innym ludziom. Trudno o tym mówić. Trudno mówić o kimś, kto powinien być tutaj z nami. Znaliśmy się od lat 90. Po wyborach samorządowych w 1998 roku tworzyliśmy wielkie województwo lubelskie. Obaj pracowaliśmy w Zarządzie Województwa. Edward był oddany partii, regionowi, żonie i córkom.
Krzysztof Hetman, podsekretarz stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego
- Ciężko mi mówić, wyszedłem właśnie od żony i córek Edwarda. Był wspaniałym człowiekiem, duszą towarzystwa, ze świecą szukać osoby, która znała tyle dowcipów. Był nie prezesem, nie posłem, nie marszałkiem, ale kolegą. Wrażliwym na innych, gotowym pomóc w każdej sprawie. Po prostu bardzo dobrym człowiekiem.
Zdzisław Podkański, lider Stronnictwa Piast
- Niewątpliwie był najlepszym marszałkiem województwa. Zapamiętam go jako człowieka odpowiedzialnego, pracowitego, kompetentnego, który przedkładał sprawy publiczne nad osobiste. W pewnym momencie daliśmy sobie szansę wyboru. On pozostał w PSL, ja poszedłem do Piasta. Był człowiekiem, na którego mogłem liczyć. Znaliśmy się od ponad 30 lat. Dzięki pracy i zaangażowaniu obejmował kolejne stanowiska, był o krok od objęcia mandatu posła Parlamentu Europejskiego. Ponieśliśmy ogromną stratę, składam wyrazy współczucia rodzinie.
Piotr Sawicki, szef PO w powiecie lubelskim
- Zawsze uważałem go za ciekawego polityka. Różniliśmy się często, ale ceniłem go za lojalność, pracowitość, poczucie humoru. Potrafił bez końca poświęcić się pracy. Przejął rządy w PSL w bardzo trudnym momencie, po wyjściu Zdzisława Podkańskiego. Nie powiedział jednego złego słowa o Podkańskim jako o człowieku. Choć Wojtas na zewnątrz mógł sprawiać wrażenie człowieka z dystansem, to w kręgu znajomych był bardzo wesołym człowiekiem. Potrafił przez 2–3 godziny opowiadać kawały.
Niedzielna modlitwa w Archikatedrze Lubelskiej:
