Stacho dziubnął Krzyśka nożem

Sąsiedzi po roku przypominali sobie korzystne dla niego fakty. Najbliższa rodzina: wybielała. Rolnik oskarżony jest o zabójstwo syna. Proces Stanisława S. toczy się w Sądzie Okręgowym w Lublinie. Odbyła się pierwsza rozprawa

Niski, krępy, po sześćdziesiątce. Do Sądu Okręgowego w Lublinie wprowadzają go policjanci. Przed salą rozpraw dziennikarze. Rodzina Stanisława denerwuje się, że chcą mu robić zdjęcia.

Stanisław S. boi się, że grozi mu za duża kara, a przecież - jak uważa - doszło tylko do wypadku.

Połowa sierpnia ubiegłego roku. Stanisław przez cały dzień kosi łąki. Potem obowiązkowe piwo. A potem awantura w domu.

- Wypiłem cztery piwa - mówi sędziom. - Wróciłem do domu. Stanąłem przy kredensie. Wypadł syn, uderzył mnie ręką w tył głowy.

Sędzia: Czy syn mówił, o co mu chodzi?

- Nic - wpiera oskarżony. I opowiada, jak dalej uciekał z nożem, który akurat miał w ręku. A syn wciąż go atakował: "Co rusz w głowę łup, łup”.

W sieni obejrzał się za siebie. - Zobaczyłem, że syn leży i farbuje - mówi zdziwiony tym, co się stało, bo nie pamięta, żeby na atak syna odpowiedział nożem. - Ja nie chciałem syna rżnąć. Mam 65 lat, czterech synów i żadnego nie biłem.

Nóż leżał na posadzce. Zabrał go do kuchni. Żonie powiedział, żeby wezwała pogotowie. Kobieta poszła do sąsiadów, którzy mieli telefon. Przyjechał lekarz. Powiedział: zgon.

Prokurator: Czy ratował pan syna?
- A co ja mogłem zrobić, sam głupi byłem - odpowiada Stanisław.
Rolnika zabrała policja. Prokuratura postawiła zarzut: zabójstwo syna. Lubartowski sąd zdecydował: areszt.

- A miałem na drugi dzień kosić, no i wykosiłem - wzdycha przed sądem.

Z żoną pobrali się z miłości, dorabiali się "od studni” - ciągnie w sądzie Stanisław opowieść o swoim życiu. Co dzień wypijał po dwa piwa. Wódki od 28 lat do ust nie brał. W domu bójek nie było. Najwyżej kłótnie. Agresywny bywał jego syn. Chciał od niego po parę groszy, ale mu nie dawał.

- Dwa zęby mi wybił ale mu darowałem - mówi rolnik.
Prokurator: Za co wybił zęby?

Stanisław: Jemu się coś w głowę zrobiło.
Sędzia odczytuje to, co Stanisław wcześniej mówił na przesłuchaniu w prokuraturze. Nie zgadzają się szczegóły.

- Paska nie miałem i spodnie mi do kolan opadały. Z tremy tak wtedy zeznawałem i co tu wyjaśniać, to był wypadek - kończy trochę poirytowany.

Inaczej niż w prokuraturze mówi też żona Stanisława, matka zabitego, niemalże świadek zbrodni. Spała w izbie, w której do wszystkiego doszło. Zaraz po śmierci syna mówi policjantom, że mąż wrócił do domu po alkoholu. I zaczął ją wyzywać.

Syna też, bo miał pretensje, że wciąż jest na jego utrzymaniu. Syn próbował go uspokoić. Usłyszała "rumor”. Syn leżał a mąż trzymał w ręku nóż. Policjanci wszystko zapisali w protokole.

W sądzie kobieta mówi, że mąż po powrocie do domu był spokojny. Rozmawiał z synem. O czym? Tego nie wie.

- Zwykła to rozmowa nie była, ale głośna też nie - podkreśla.
Prokurator: Czy mąż miał o coś pretensje?

- Chyba nie, nie wiem, o co im tam poszło… Jakby syn nie wyskoczył z pokoju, to by mu się nic nie stało, mąż nie miał zamiaru go zabić.
O Stanisławie mówi dobrze. Że nie robił w domu awantur. O synu gorzej, że miał skłonności do hazardu.

Adwokat Stanisława: Jak wyglądał tamten wieczór?
- Syn przyniósł butelkę wódki w reklamówce, a po alkoholu był agresywny.
Adwokat: Czy mąż był bardzo przejęty tym, co się stało?
- Tak, chodził jak obłąkany, wyglądał karetki, mówił "czego jeszcze nie przyjeżdża?”.

Różnice w porównaniu z tym, co kobieta mówiła wcześniej w prokuraturze, są zbyt duże. Zauważa to sędzia i prokurator.

- Ja nie mówiłam wcześniej, że mąż nadużywa alkoholu, tamtego dnia mnie nie wyzywał - wypiera się kobieta.

Sędzia: To skąd to jest w protokole?
- Tak się człowiek motał. To trzeba by się wszystkiego na pamięć nauczyć, żeby to samo powtórzyć.

Policja dostała anonim, że mąż ją źle traktował. Ale to też nieprawda.
Sędzia: Nigdy nie była pani ganiana z siekierą?
- Nie - odpowiada kobieta.

Ich dom od domu Stanisława dzieli pięć i pół metra. Ale tego, co się w jego rodzinie działo, nie wiedzą. Przy tragedii nie byli. Pamiętają, jak wieczorem przybiegła do nich żona Stanisława. "Stacho dziubnął Krzyśka nożem” - krzyknęła i kazała dzwonić po pogotowie.

Po dziesięciu minutach przyszedł do nich Stanisław. Chciał, żeby ponaglić karetkę, był bardzo przejęty. O tej wizycie mówią dopiero w sądzie. Bo policji, tuż po zabójstwie, powiedzieli, że Stanisława w tym dniu u nich nie było.
To też zauważa sędzia.

- Zapomniałam - twierdzi sąsiadka Stanisława.