Budujemy dom

Dom ma być trwały, ciepły i zdrowy. Jednak z folderów reklamowych trudno czasami zorientować się, jakie są zalety a jakie minusy konkretnych technologii.
Na rynku spotykamy się najczęściej z technologiami murowanymi i drewnianymi. Coraz czę-ściej także na polski rynek przenikają nowinki z innych krajów. Tam sprawdzone u nas jakoś nie mogą przebojem wejść na rynek. Brak zaufania ze strony przyszłych inwestorów wynika najczę-ściej z barku wiedzy o nich. Dlatego też rezygnują z nich nie do końca pozwawszy ich wady i zalety.
W naszym poradniku chcemy przedstawić podstawowe informacje na temat poszczególnych technologii, które warto zachować, żeby w przyszłości wykorzystać przy realizacji marzeń o swoim domu. Poniżej prezentujemy technologie murowane.
Biała ceramika
Cegły wapienno – piaskowe, czyli silikaty produkuje się z pisaku, wapna i wody. Ścianę kon-strukcyjną ociepla się 10 cm warstwą styropianu lub wełny mineralnej i na nie dopiero kładzie się warstwę elewacyjną. Taka ściana ma współczynnik przenikania ciepła U równy 0,3.
Zalety tej technologii to odporność na warunki atmosferyczne (jeżeli mur postawimy jesienią, to przez zimę nic się im nie stanie), minimalna zawartość pierwiastków promieniotwórczych; dobra akumulacja cieplna (silikaty trzymają ciepło i jednoczenie utrzymują we wnętrzu domu mikroklimat); duża odporność na ogień (pierwsze zmiany zachodzą dopiero w 600 st. C).
Minusem tej technologii jest to, że jest mokra i dom musi wyschnąć, aby nadawał się do za-mieszkania, ale schnie raczej szybko. Jeżeli mury postawimy jesienią, to na wiosnę możemy zająć się wykańczaniem.
Czerwona ceramika – cegły i pustaki
Ścianę z cegieł buduje się z warstw wewnętrznej (konstrukcyjnej) i zewnętrznej (osłonowej) połączonych ze sobą metalowymi łącznikami – kotwami, które trzymają ścianę i zabezpieczają ją przed uszkodzeniem. Cegły spaja się zaprawą cementowo-wapienną. Pomiędzy warstwami kon-strukcyjną i osłonową umieszcza się styropian lub wełnę mineralną, a miedzy nimi zostawia szczelinę wentylacyjną.
Współczynnik U dla ścian ocieplonych min. 12-centymetrowa warstwa styropianu lub wełny może wynieść nawet mniej niż 03.
Rodzaje cegieł stosowanych w tej technologii:
Cegła pełna – ma pięć klas (cegła klasy 5 jest nieodporna na działanie mrozu, nie można z niej budować fundamentów i piwnic).
Klinkierowa – dwie klasy; mrozoodporna i nienasiąkliwa, doskonała do okładania ścian ze-wnętrznych.
Dziurawka – dwie klasy: 3-nieodporna na mróz i 5- mrozoodporna , z której buduje się ściany zewnętrzne.
Kratówka – produkowana w typach k1, k2, k3 i czterech klasach (z cegły klasy 5 wznosi się ściany zewnętrzne z pozostałych konstrukcyjne). Z kratówki nie buduje się piwnic.
Pustaki szczelinowe. Dają dobrą izolację cieplną ściany (nie można z nich budować piwnic). Na rynku są pionowo drążone pustaki typu Max i Uni oraz pustaki Porotherm, które układa się łatwo na pióro i wpust.
Zalety tej technologii to trwałość, powszechność stosowania, można budować etapami (w mia-rę posiadanej gotówki), stabilna temperatura wnętrza (dom długo trzyma ciepło), duża ogniood-porność (nawet po wielogodzinnym pożarze ściany ocaleją), łatwość projektowania.
Wady tej technologii to długi czas budowy. Wprawdzie ściany staną w trzy miesiące, ale po-nieważ jest to technologia „mokra” trzeba odczekać aż mury wyschną (od kilku miesięcy do pół roku). Ponadto minusy to pracochłonność, ciężka konstrukcja i materiały, trudności w przebudo-wie.
Beton komórkowy
Dzięki porowatej strukturze ma dobre właściwości izolacyjne. Są dwa rodzaje betonu komór-kowego. Jeden tzw. gazobeton (szare bloczki) produkuje się z użyciem pyłów lotnych powstają-cych w kotłach elektrowni; drugi (bloczki białe) z dodatkiem piasku.
Współczynnik U ściany nawet bez ocieplenia wynosi 0,3. Można więc z niego budować jed-nowarstwowe ściany zewnętrzne. Spoiny między bloczkami powinny być jak najcieńsze. Stosuje się dwa rodzaje zapraw: cementowo – wapienną (gdy występują znaczne różnice wymiarów) i klejową (gdy różnice są niewielkie), co przyśpiesza budowę.
Zalety tej technologii to dobre parametry cieplne, duża mrozoodporność, odporność na działa-nie pleśni i bakterii, duża wytrzymałość na ściskanie (z powodzeniem można budować kilkukon-dygnacyjne domy), łatwość w obróbce (można go ciąć piłką od drewna). Krótki jest czas budowy. Dom powstaje szybko (bloczek z betonu komórkowego o wymiarach 59/24/24 zastępuje w ścianie 17 cegieł, co ułatwia i przyspiesza murowanie. Jeżeli bloczki układa się na zaprawę klejową ściany nie muszą schnąć.)
Materiały użyte w tej technologii charakteryzują się jednak znaczną nasiąkliwością. Wprawdzie beton jest bardziej odporny na zawilgocenie niż cegła, ale jeżeli nasiąknie traci wytrzymałość, długo schnie i jest nieodporny na przemarzanie (dlatego z betonu komórkowego nie buduje się piwnic). Betonowe bloczki nie mogą być składowane pod gołym, niebem. Ponieważ jest kruchy powinien być od razu zapakowany w drewniane palety owinięte folią, ostrożnie przewożony i składowany.
Betony lekkie
Trocinobeton – System Techbud. Gdy do betonu doda się trociny, wióry lub zrębki, powstanie tzw. beton lekki. Oprócz pustaków ściennych w skład systemu wchodzą także belki i pustaki stropowe. Pustak ma w środku pięć komór. Dwie z nich wypełnione są materiałem izolacyjnym, np. granulowaną wełną mineralną, pozostałe trzy to otwory konstrukcyjne, które zalewane są betonem. Współczynnik U takiej ściany to 0,25.
Budynki (do trzech kondygnacji) w tym systemie trzeba budować na fundamentach o wysokości min. 40 cm ponad poziom terenu.
Zaletami tej technologii jest m.in. swoboda w projektowaniu; domy są „zdrowe” (zbudowane z materiałów ekologicznych); lekkość (wiórobetony są o 50–70 proc. lżejsze od elementów cera-micznych, a mały ciężar elementów to mniejsze koszty transportu); dobrze znoszą mróz i deszcz (jeśli nawet nasiąkną to szybko oddają wilgoć, można je składować pod gołym niebem); łatwość obróbki; dobra akustyka. Wadą zaś jest kruchość materiału, dlatego załadunek i rozładunek musi odbywać się ostrożnie.
Kreamzyt
Podstawowym surowcem do jego produkcji jest glina. Jest lekki, odporny na korozję biolo-giczną, ma doskonałą termoizolacyjność i dużą wytrzymałość mechaniczną. Są dwa systemy budowy domów z keramzytu: Optiblok i Praefa. Pierwszy składa się z bloczków i pustaków łączonych na pióro i wpust, gotowe nadproża i stropy oraz bloczki fundamentowe, a także zapra-wy murarskie i kominowe, tynki i systemy elewacyjne, podkłady podłogowe i zaprawy klejące. Można budować ściany jednowarstwowe o współczynniku U – 0,29 oraz wielowarstwowe (ocie-plone 6-,8- lub 10 cm warstwa wełny mineralnej), wtedy U może być jeszcze niższe. Plusy tego systemu to łatwość budowania (z elementów systemu można postawić cały dom – do czterech kondygnacji). Minusem natomiast jest to, że dom musi schnąć.
W systemie Praefa można budować ściany zewnętrzne i wewnętrzne, konstrukcyjne i działowe. Ściany mają gotowe otwory okienne i drzwiowe o dowolnym kształcie. Zalety systemu to dobra izolacyjność akustyczna, ściany nie muszą schnąć i są gładkie (od razu można je malować i tapetować), domy mają dobre parametry cieplne – współczynnik U poniżej 0,25, szybkość bu-dowy (dom w stanie surowym autoryzowana ekipa stawia w dwa tygodnie). Minusem systemu to kłopoty ze znalezieniem dobrej ekipy. (elle)