Ulżyć niepełnosprawnym

Najwięcej problemów i wątpliwości rodzi pierwsza z nich.

Z ulgi rehabilitacyjnej mogą korzystać osoby niepełnosprawne. Podstawowym warunkiem odliczenia wydatków jest posiadanie orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności. Może być to także decyzja przyznająca rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, renta szkoleniowa albo renta socjalna.
Z ulgi mogą skorzystać również podatnicy, na których utrzymaniu są osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe. Musi być przy tym spełniony jeden warunek: w roku podatkowym dochody osób niepełnosprawnych nie mogą przekroczyć limitu 9120 zł i osoby te faktycznie pozostawały na utrzymaniu podatnika korzystającego z ulgi. Dotyczy to sytuacji, w której dochody osoby niepełnosprawnej nie wystarczają na zaspokojenie podstawowych potrzeb i podatnik partycypuje w kosztach jej utrzymania.

Ulgę rehabilitacyjną rokrocznie odlicza się od dochodu. Za 2007 osoby niepełnosprawne mogą odpisać swoje wydatki poniesione na zakup leków (jeśli miesięcznie wydaje na nie powyżej 100 zł), które zgodnie z zaleceniem lekarza stosuje stale lub czasowo, opłacenie przewodników osób niewidomych I i II grupy inwalidztwa, używanie samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osób I lub II grupy inwalidztwa.
- Można też odliczyć wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań i budynków mieszkalnych jeśli wymaga tego dostosowanie do potrzeb niepełnosprawnych, przystosowanie dla nich pojazdów mechanicznych, odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym, w sanatorium, opłacanie tłumacza języka migowego, kolonii i obozów dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych - wylicza Ewa Królikowska, doradca finansowy.

Większość wydatków na cele rehabilitacyjne, które chcemy odliczyć od podatku, musimy udokumentować. Należy więc zbierać rachunki, faktury czy bilety potwierdzające poniesione wydatki na wskazane w ustawie cele. Nie musimy dokumentować wydatków na utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika, przewodnika osoby niewidomej i na używanie samochodu osobowego. Niemniej jednak przepis ten nie jest adresowany do wszystkich inwalidów I lub II grupy posiadających psa lub korzystających z przewodnika.
- Z treści przepisów jednoznacznie wynika, że do skorzystania z ulgi z tytułu wydatków na przewodnika uprawnione są osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, narządów wzroku z I lub II grupą inwalidztwa, które faktycznie opłacają przewodników. Urząd skarbowy w trakcie dokonywania czynności sprawdzających zeznania podatkowego ma obowiązek poprosić o wskazanie osoby, którą zatrudnialiśmy jako przewodnika - zaznacza Alina Bednarska z Izby Skarbowej w Lublinie.
Osoba otrzymująca wynagrodzenie z tytułu świadczonych usług będzie musiała wykazać je w zeznaniu rocznym. Podobnie, aby uznać, że osoba niewidoma ma na utrzymaniu psa przewodnika, pies taki musi być zarejestrowany w rejestrze psów przewodników w Polskim Związku Niewidomych.
W przypadku odliczania wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego ważne jest wskazanie, iż korzystaliśmy z zabiegów rehabilitacyjnych. Wizyty u lekarza nie stanowią, w myśl przepisów, zabiegów rehabilitacyjnych.

Wydatki na leczenie i rehabilitacje osób niepełnosprawnych podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek innej formie.
Jeśli wydatki były częściowo sfinansowane z tych źródeł, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a uzyskaną kwotą.