"Liga Niezwykłych Dżentelmenów Stulecie 1969" (recenzja)

"Stulecie 1969" to kolejny tom przygód bohaterów znanych z kina i literatury, którzy teraz trafiają do Londynu opanowanego przez hipisów. Tym razem muszą zmierzyć się ze złowrogim Oliverem Haddo, który chce stworzyć Księżycowe Dziecko.

Prawdopodobnie największą wartością książki jest scenariusz pióra Alana Moore'a, jednego z najwybitniejszych współczesnych komiksowych scenarzystów. Moore puszcza wodze fantazji, zaprasza do szalonej podróży przez świat magii i narkotycznych wizji. Niemal na każdej stronie ukrył tropy i nawiązania do dzieł popkultury.

Wyszukiwanie perełek ukrytych w "Stuleciu 1969" nie wymaga wyjątkowej erudycji potrzebnej do głębszego odczytania np. "Imienia Róży" Umberto Eco. Wystarczy natomiast odrobina chęci i dostęp do internetu. Dobra zabawa gwarantowana.

Np. zaglądamy do budynku przy Powis Square 81. To tam kręcony był eksperymentalny film "Performance" z samym Mickiem Jaggerem w jednej z ról. Nazwisko głównego przeciwnika Niezwykłych Dżentelmenów - Olivera Haddo - pochodzi z powieści "Magician" z 1908 roku. Haddo był karykaturą żyjącego ówcześnie osławionego okultysty Aleistera Crowleya. W komiksie znajdziemy zresztą sporo innych odwołań do Crowleya. Dość istotną rolę w "Stuleciu 1969" pełni kryminalista o twarzy Michaela Caine'a (nawiązania do filmu "Dopaść Cartera"). Te przykłady to tylko czubek góry lodowej - podobnych ciekawostek jest rozsianych w tym komiksie o wiele więcej.

Dodatkowego smaku lekturze dodaje fakt, że Moore sam jest praktykującym magiem.