Wrażliwość mi się już wyłączyła

Są to wstydliwe schorzenia. Żylaki odbytu, przetoki, świąd. Pacjent cierpi fizycznie, a do lekarza trafia, kiedy ból staje się dla niego nie do zniesienia.

Tak tłumaczy Edward Bury, ordynator oddziału chirurgicznego szpitala MSWiA w Lublinie. - Dlaczego? Boimy się tego, czego nie znamy. Choć w ostatnim czasie świadomość ludzka na temat najróżniejszych chorób się zwiększa. Dzięki między innymi mediom i Internetowi. Ludzie najpierw sami szukają odpowiedzi, a potem łatwiej im wybrać się do specjalisty.

Edward Bury jest chirurgiem i ordynatorem oddziału chirurgii ogólnej w szpitalu MSWiA w Lublinie. Studia ukończył na Akademii Medycznej w Lublinie. Oprócz pracy w szpitalu prowadzi prywatną przychodnię. Szkoli dwóch synów: również są chirurgami. - Można powiedzieć, że teraz są lepsi ode mnie - mówi. - Nic dziwnego, teraz sprzęt medyczny jest o wiele bardziej zaawansowany.
Dlaczego został proktologiem? - Z zapotrzebowania. Ta dziedzina się rozwija, a specjalistów jest bardzo mało.

Pacjenci muszą być świadomi, co ich będzie czekało podczas wizyty u proktologa, jak się przygotować do badania, jakim "represjom” zostanie poddany ich odbyt, z jakiego typu rozpoznaniem mogą się liczyć i na jakie pytania powinni umieć opowiedzieć.

- Po pierwsze trzeba wysłuchać pacjenta. Już w pierwszym kontakcie, po kilku pytaniach można wstępnie określić co komu dolega - wyjaśnia Edward Bury.
Z jakimi pytaniami możemy się spotkać? Na pewno pierwszym pytaniem będzie standardowe "Co Pani/Panu dolega?”. - Jednak to pytanie jest tylko jakby retoryczne. Pacjent mówi, że go boli w okolicach odbytu, dodaje u jakich lekarzy się leczył, na co chorował. Dopiero po nakierowaniu odpowiednimi pytaniami można dowiedzieć się więcej.

Jednak sama rozmowa nie wystarczy. Aby potwierdzić chorobę musi być przeprowadzone badanie.

Nie można dać pacjentowi leku, jeśli nie potwierdzi się wstępnej diagnozy badaniem. - Najprostszym badaniem jest oglądanie i badanie palcem przez odbyt. Stosuje się je powszechnie. Polega ono na obejrzeniu krocza, odbytu oraz pośladków, i wprowadzeniu do odbytnicy pacjenta palca wskazującego. Oczywiście w rękawiczce i posmarowanego wazeliną - tłumaczy fachowo dr. Bury.

Czy to boli? - Nie, jest całkowicie bezbolesne, choć niewątpliwie nieprzyjemne. Największy dyskomfort pacjenta polega na konieczności przyjęcia odpowiedniej pozycji. Odbywa się to w pozycji leżącej na boku. Inną metoda jest tzw. kolankowo-łokciowa. Trzeba, niestety, przyklęknąć, wypinając pośladki w górę, ułożyć przód ciała wraz z głową na podłożu, opierając jego ciężar na zgiętych łokciach.

To proste badanie pozwala doświadczonemu lekarzowi bez specjalistycznej aparatury na prawdopodobne określenie głównych rodzajów schorzenia i ocenę zmian. Lekarze nazywają taką metodę badań "palpacyjną”.

Dr. Bury tłumaczy, że przez ponad 30 lat styczności z najróżniejszymi schorzeniami i najróżniejszymi pacjentami, już nie myśli się o skrępowaniu. - Nie patrzę na pacjenta przez pryzmat tego jak wygląda, tylko przez to, jak mu można pomóc - mówi lekarz. - Nie można inaczej, po pewnym czasie wrażliwość się wyłącza.

A pacjenci są różni. Kobiety i mężczyźni. Młodzież i starsi. Nie ma reguły. - Zdarzało się, że przychodzili, delikatnie mówiąc, nieprzygotowani do badania. Ale to było kiedyś - podkreśla Bury. - Teraz, jak ktoś się wybiera do proktologa, wie jak się do wizyty przygotować.

Jest prosta: nie czekać, tylko jak najszybciej przełamać wstyd. - I na pewno nie można leczyć się samemu - dodaje Edward Bury. - Tak czy owak najbardziej bezsensowna jest zwłoka i leczenie się samemu szeroko reklamowanymi w mediach cudownymi lekami na hemoroidy. Straconego w ten sposób czasu - niejednokrotnie na wagę życia lub kalectwa - już się nie nadrobi.