Życie z piranią

Piotr Stańczak (lat 38), mieszkaniec Opola Lubelskiego, w Piotrawinie na Wiśle wędkował wiele razy. Wychował się w tej okolicy i, jak mawia, choć są dni, że nic nie łapie, z sentymentem wraca tu z kijem.
Tego dnia zaczął łowić ryby od godziny 22 w nocy. Stosował zanętę na leszcza. Nad ranem nadział na haka żywą przynętę - dwie czerwone rosówki, zastawił w wodzie i czekał na suma. Jakież było jego zdumienie, gdy z toni wodnej wyciągnął małą, zaledwie 33-centymetrową kolorową rybkę. Ważące 75 dkg maleństwo zaskoczyło doświadczonego wędkarza nie tylko masą, ale ukrytymi za dolną wargą
zębami.

Brat z podbierakiem i harpunem stał na brzegu i wzruszył ramionami:
- Może jakiś mutant. W czasie powodzi było różnie. Wisła wszystko zalała...
Wrzucił nietypową rybę do siatki. Miarkował sobie jeszcze, że rzeka wylewając może gdzieś w górach zniszczyła eksperymentalną hodowlę ryb. A może jakiś hodowca ryb akwariowych wpuścił to cudo do rzeki? Łowił jeszcze ryby do godziny 11. W sumie złapał 5 leszczy, szczupaka i małego sandacza. Wracając do domu zadzwonił do żony:
- Napuszczaj pełną wannę wody. Złapałem rybę, co

Pytanie: co to za czort ta ryba? - nie dawało mu spokoju. Pojechał do swojego koła wędkarskiego (nr 48 przy PZW w Lublinie). Skarbnik zasugerował, że to tołpyga. Osoba z zarządu koła żartowała: "diabła złapałeś”. Ze 4 godziny jeździł z dziwną rybą po mieście. Ilu zagadnął kolegów, sam nie pamięta. Aż w końcu, ok. godziny 16, trafił do Zygmunta Daczka z pobliskiej Woli Ruckiej. Po raz nie wie który wyciągnął rybę z wiadra, odwinął jej wargę i pokazał zęby.
- To jest pirania - Zygmunt skonstatował od razu.
Piotr odruchowo cisnął rybę w wiadro. Momentalnie stanęły mu przed oczami sceny z filmów grozy, w których piranie bardzo dokładnie obgryzają ciało człowieka, zostawiając goły szkielet.
Z wędkami i piranią wrócił do domu.
- Coś złapał? - zagadnęli go koledzy.
- A, piranię...
- Oszalałeś?! Pirania w Wiśle?!.. - nikt nie wierzył.
Intrygujący okaz obejrzeli domownicy.
- Spodziewałam się zobaczyć coś w rodzaju ośmiornicy, a tu zwykła rybka - wspomina pierwsze wrażenie Kasia, jedna z trzech córek wędkarza.
Pirania, ledwo żywa od wiecznego wyciągania z wody, trafiła wreszcie do wanny. Do Piotra dalej nie mogło dotrzeć, że złapał w Wiśle rybę normalnie żyjącą... w dorzeczu Amazonki. Wątpliwości próbował wyjaśnić czytając Leksykon Zwierząt.

Mgr Marian Jamroz, pracownik Zakładu Chorób Ryb Akademii Rolniczej w Lublinie, na podstawie zdjęć rozpoznał, że ryba o ciele wysokim, bocznie spłaszczonym, pysku krótkim, uzbrojonym w niezwykle ostre zęby, to pirania srebrzysta, występująca w rzekach Ameryki Południowej.
- Na pewno pirania nie przepłynęła sama z dorzecza Amazonii do Wisły - mówi Marian Jamroz. - Nieprawdopodobne jest, by długo przeżyła w warunkach ekstremalnych. Potrzebuje minimum 26 stopni Celsjusza, a w Wiśle jest 17.
Właściciel ryby robi co może, by utrzymać okaz przy życiu. Chciał piranię karmić krwistą wołowiną, ale mięsa nie tknęła. Niedawno wpuścił do wanny dwie płotki, lecz ta hiena słodkich wód, nie tylko nie wykazała wobec nich agresji, ale stoi w kącie i, niczym kwoka, wydaje się je ochraniać.
- Traktujemy piranię jak nowego członka rodziny. Rano wszyscy pierwsze kroki kierujemy do łazienki. Patrzymy czy żyje, czy w końcu coś zjadła - dodaje.
Ponieważ ryba męczy się i słabnie w wannie, jej właściciel nosi się z zamiarem zakonserwowania okazu.
- Hej! Pirania!” - tak na mnie wołają...
Wieść o piranii lotem błyskawicy obleciała miasto. Ludzie (nawet nieznajomi!) dzwonili, przychodzili, pytali, oglądali i dotykali piranię. Prowadzący w mieście sklep zoologiczny przyjechał obejrzeć okaz busem pełnym dzieciaków. Wycieczki obchodziły się z rybą niezwykle ostrożnie. Trafił się jeden śmiałek, który na oczach kilku gapiów włożył rybie palec do pyszczka. Na szczęście ryba nie wykazywała apetytu...
- Teraz prawie wszyscy rozpoznają mnie w mieście. Nie wołają jednak: "Hej! Piotrek!”, ale: "Hej! Pirania!” - mówi wędkarz.

Ostatnimi laty w Polsce słychać było o kilku przypadkach złapania piranii na wędkę.
- Połowy tej ryby nie są notowane ani w polskiej ichtiologii, ani przez Polski Związek Wędkarski. Przypadki takie są sporadyczne, wynikają z beztroski akwarystów, hodowców. Piranie złowione w wodach śródlądowych to żart, ciekawostka przyrodnicza - mówi Przemysław Mielcarski, specjalista do spraw zagospodarowania wód.