Czym są numery SWIFT i IBAN?

Do początku lat siedemdziesiątych przelewy międzynarodowe były skomplikowanymi i czasochłonnymi operacjami. Zmianę tego stanu rzeczy przyniosło powstanie organizacji SWIFT. Rozwinięcie skrótowca to Society for Wordlwide Interbank Financial Telecommunication, co na język polski tłumaczy się jako Stowarzyszenie na rzecz Światowej Komunikacji Międzybankowej. Organizacja ta odpowiedzialna jest za wprowadzenie dwóch standardów, dzięki którym przelewy międzynarodowe stały się szybsze i łatwiejsze – BIC oraz IBAN.

Czym zajmuje się SWIFT?

SWIFT to organizacja działająca od 1973. Jego członkami są instytucje bankowe (w chwili założenia było ich blisko240) z całego świata, a misją – pośredniczenie i usprawnianie operacji finansowych realizowanych pomiędzy podmiotami z różnych krajów. Przelewy nadzorowane przez SWIFT wykonywane są nie tylko między bankami, ale też między giełdami, domami maklerskimi, brokerami oraz innymi instytucjami finansowymi.

Numer BIC – jak go czytać?

Usprawnienie międzynarodowych operacji finansowych było możliwe przede wszystkim dzięki wprowadzeniu numeru BIC (w naszym kraju często określany nazwą samej instytucji, co jest jak najbardziej poprawną praktyką). Numer ten jest unikalny dla każdej instytucji finansowej i składa się ośmiu lub jedenastu znaków. Cztery pierwsze to ID przypisane do danej instytucji, kolejne dwa oznaczają kraj, a następne dwa – miasto, w którym mieści się jej siedziba. Jeśli numer jest przypisany do filii instytucji, na końcu znajduje się też kod miasta, w którym znajduje się dany oddział. Listę numerów BIC polskich banków znajdziesz pod tym adresem.

Do czego służy numer IBAN?

Numer BIC jest stosowany w przypadku instytucji finansowych, zaś prywatne konta bankowe w operacjach międzynarodowych mają przypisany numer IBAN. Składa się on z dwóch elementów – dwuliterowego kodu kraju oraz standardowego numeru rachunku bankowego. Kod kraju jest zgodny z ogólnie stosowanym standardem. Dla przykładu: polskie numery poprzedzone są prefiksem PL, niemieckie – DE, brytyjskie – GB, zaś czeskie – CZ.