Rejowiec odzyska prawa miejskie. "Nie zależy nam na splendorze"

– To dopiero projekt, ale wierzymy, że ostateczna decyzja będzie dla nas korzystna – mówi Ewa Markowska, sekretarz Urzędu Gminy Rejowiec.

Rejowieccy radni z wnioskiem o nadanie Rejowcowi statusu miasta wystąpili w lutym. Podjęcie uchwały poprzedziły konsultacje z mieszkańcami. Uprawnionych do wyrażenia opinii było ponad 5,4 tys. osób. W Rejowcu, Rejowcu Kolonii i pozostałych 19 sołectwach ponad 90 proc. mieszkańców opowiedziało się za zmianą statusu Rejowca. Wniosek trafił najpierw do wojewody lubelskiego, który po pozytywnym zaopiniowaniu skierował go do Rady Ministrów.

– Nie zależy nam na splendorze – podkreśla Tadeusz Górski, wójt gminy Rejowiec. – Gmina ma się dobrze. Mamy pieniądze i stać nas na inwestycje. Jest jednak wiele powodów, dla których zależy nam, aby Rejowiec stał się miastem. Między innymi chodzi o zagospodarowanie zdegradowanych terenów po cukrowni z niezwykle niebezpiecznymi odstojnikami. Od 2002 r. nic tam się nie dzieje i komornik od lat nie jest w stanie tej nieruchomości sprzedać. Jako miasto gotowi bylibyśmy ten teren odkupić i na swój sposób uporządkować. Problem w tym, że możliwości pozyskania środków na rewitalizację terenów poprzemysło-wych mają jedynie gminy miejskie lub miejsko-wiejskie. Jako gmina wiejska nie mamy na to szans.

Liczy się także to, że subwencja oświatowa jest wyższa na dzieci z miast niż na te ze wsi.
W przeszłości Rejowiec był już miastem. W 1547 r. Zygmunt I Stary nadał przywilej lokacyjny właścicielowi tamtejszych dóbr Mikołajowi Rejowi. Prawa miejskie Rejowcowi w ramach restrykcji po Powstaniu Styczniowym odebrał car Aleksander II w 1870 r.

Jeśli Rejowiec stanie się miastem to na pewno nie będzie miał problemu z ulokowaniem miejskich instytucji. Od maja Urząd Gminy pracuje pod dachem wyremontowanego wewnątrz zabytkowego Pałacu Ossolińskich. Wójt Górski ma nadzieję, że miastu będzie łatwiej niż gminie pozyskać pieniądze na remont elewacji budynku.