Usuwanie skutków powodzi potrwa lata

Spowodowane to jest zmianą stanu gruntów od budynkiem i dużym ciśnieniem wody gruntowej przy jej podwyższonym poziomie. W konsekwencji powoduje to napływ wody z sąsiedniego terenu, zabierającego cząstki gruntu. Zmienia to jeszcze dodatkowo warunki gruntowe.
Dopiero po kilkudniowym ustabilizowaniu się wody, sprawdzeniu jej poziomu (w studni albo po wykopaniu dołu w pobliżu) i stwierdzeniu niskiego poziomu wody gruntowej można rozpocząć jej usuwanie, najlepiej jest skorzystać z opinii hydrologów i geotechników, ale przy takiej skali nieszczęścia raczej są oni niedostępni.
Z osuszonych pomieszczeń usuwamy brud i szlam. Potem ze ścian i podłóg zdejmujemy tapety, także samoprzylepne, płyty gipsowo-kartonowe, przynajmniej część boazerii drewnianych, tynki wapienne oraz nietrzymające się podłoża powłoki farb emulsyjnych, klejowych i olejnych, deszczułki posadzkowe.

To sposób najtańszy, ale wymaga długiego czasu. Żeby było skuteczne otworzyć należy okna, drzwi, a poza tym usunąć blokady kratek wentylacyjnych. Dobrze jest ten sposób wesprzeć ogrzewaniem pomieszczeń, żeby wytworzyć różnicę temperatur pomiędzy pomieszczeniami a otoczeniem zewnętrznym.
Suszenie tylko za pomocą powietrza, bez ogrzewania, jest skuteczne w okresie, w którym nie wystąpi kondensacja pary wodnej na ścianach i stropach budynków, a nie w temperaturze poniżej tzw. temperatury punktu rosy. Naturalne suszenie przegród budowlanych następować będzie wobec tego w okresie letnim.
Uzyskanie takiej wilgotności przegród budowlanych by możliwe było ich tynkowanie – za pomocą suszenia naturalnego, wymaga około rocznego intensywnego suszenia w przeciętnych temperaturach.

Popularne jest osuszanie pomieszczeń po powodzi nawet w okresie letnim. Bardzo korzystne jest suszenie za pomocą nagrzewnic z jednoczesnym wymuszonym ruchem powietrza. Temperatura powietrza w pomieszczeniach nie powinna przekraczać jednak 35–37 st. C (ze względu na duże ciśnienie pary wodnej w murach otynkowanych, na paczenie się stolarki okiennej i drzwiowej oraz mebli). Małe pomieszczenia można suszyć za pomocą popularnych ogrzewaczy.
Dużą skuteczność wykazują osuszacze (wymagające jednocześnie ruchu powietrza) absorpcyjne lub próżniowe, w których odprowadzenie pary wodnej następuje przez kondensację i odprowadzenie kondensatu albo przez bezpośrednie odprowadzenie powietrza przy zwiększonym ciśnieniu cząstkowym pary wodnej. Obiekty o przeciętnej kubaturze mogą być suszone tym sposobem w okresie od 1 miesiąca.

Specjalistyczne firmy stosują również klasyczne metody osuszania budynków poprzez tworzenie przepon przecinających kapilarny ruch wody gruntowej, uzupełnionej wodą powodziową. Możliwe jest to jednak dopiero po usunięciu wody z pomieszczeń budynków. Ze względu na dużą wilgotność murów ciągle uzupełnianą, korzystnie będzie zastosować metody pośrednie, np. metody iniekcyjne i termoiniekcyjne. Są to metody, które nie powodują szybkiego osuszenia ścian, a jedynie przecinanie stałego dopływu wody. Do bezpośredniego osuszania ścian należy zastosować osuszanie naturalne lub sztuczne.