Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
W grze Mount&Blade: Ogniem i Mieczem nie ma samochodowych pościgów, wielkich spluw, kosmitów i gangsterów. Nie ma też wyrafinowanej grafiki. A co jest? To wie pisarz Jacek Komuda.
Jakie jest pana zadanie w pracy nad grą Mount&Blade: Ogniem i Mieczem?
– Czuwam nad polonizacją gry, czyli właściwie zmieniam wszystkie teksty, jakie mamy w tej produkcji. A zmieniam na język, jakim posługiwała się polska szlachta w XVII wieku. Na "dzień dobry” wprowadziłem tytułu szlacheckie, bo twórcy gry – czyli Ukraińcy – nie mieli właściwie żadnego pojęcia o realiach Rzeczpospolitej Szlacheckiej.
Jest jakies główne założenie tej polonizacji?
– Tak. Chodzi mi o to, by gracz poczuł się szlachcicem. Ta gra to pierwsza produkcja, która generalnie oddaje ducha tamtej epoki.
A z powieścią Henryka Sienkiewicza gra ma cos wspólnego?
– Postacie, bo pojawia się Zagłoba czy pan Wołodyjowski i realia historyczne. Jest podupadająca Rzeczpospolita Obojga Narodów, zbrojąca się carska Ruś, nowoczesna i głodna podbojów Szwecja, kozacka Ukraina, Chanat Krymski… jednak w grze język będzie mniej stylizowany niż u Sienkiewicza. Jednak nie będzie to ta sama polszczyzna, jaka wtedy można było usłyszeć.
Dlaczego?
– Bo była by ona dziś kompletnie niezrozumiała, a nie o to przecież chodzi. W sumie teksty, nad którymi pracuję liczą około stu stron i są to głównie dialogi, bo motywy fabularne w tej grze schodzą na drugi plan. To właściwie tylko łącznik.
Gra ogniem i Mieczem nie jest zbyt ładna. Grafika przywodzi na myśl tytuły sprzed kilku lat. Całość zapowiada się na dość trudna i złożoną produkcję. Czyli na coś, co może mieć kłopoty z zawojowaniem rynku.
– Moim zdaniem to zalety tej produkcji. Swoja przygodę zaczynamy od bycia prostym szlachcicem, który ma tylko dwie rzeczy: swoją szablę i swój honor. A możemy skończyć jako hetman czy król. Ale najważniejsza jest tu walka. Moim zdaniem, to pierwsza gra, w której model walki na koniu oddano tak dobrze. A wiem, co mówię, bo też jestem kawalerzystą. W bitwach, w których może uczestniczyć nawet kilkuset żołnierzy, trzeba kombinować, trzeba myśleć taktycznie i każdy szczegół ma tu znaczenie.
Pracował pan wcześniej przy grze Wiedźmie opartej na prozie Andrzeja Sapkowskiego. Teraz nad Ogniem i Mieczem. Ma pan jeszcze czas na powieści?
– Jak najbardziej. Właśnie pracuję nad drugim tomem Samozwańca, a już oddałem do wydawnictwa zbiór opowiadań Banita.
A gra Mount&Blade: Ogniem i Mieczem jest już prawie gotowa. Premierę zapowiedziano na 20 listopada i wszystko wskazuje na to, że termin zostanie dotrzymany. A wyglądać będzie tak:
– Czuwam nad polonizacją gry, czyli właściwie zmieniam wszystkie teksty, jakie mamy w tej produkcji. A zmieniam na język, jakim posługiwała się polska szlachta w XVII wieku. Na "dzień dobry” wprowadziłem tytułu szlacheckie, bo twórcy gry – czyli Ukraińcy – nie mieli właściwie żadnego pojęcia o realiach Rzeczpospolitej Szlacheckiej.
Jest jakies główne założenie tej polonizacji?
– Tak. Chodzi mi o to, by gracz poczuł się szlachcicem. Ta gra to pierwsza produkcja, która generalnie oddaje ducha tamtej epoki.
A z powieścią Henryka Sienkiewicza gra ma cos wspólnego?
– Postacie, bo pojawia się Zagłoba czy pan Wołodyjowski i realia historyczne. Jest podupadająca Rzeczpospolita Obojga Narodów, zbrojąca się carska Ruś, nowoczesna i głodna podbojów Szwecja, kozacka Ukraina, Chanat Krymski… jednak w grze język będzie mniej stylizowany niż u Sienkiewicza. Jednak nie będzie to ta sama polszczyzna, jaka wtedy można było usłyszeć.
Dlaczego?
– Bo była by ona dziś kompletnie niezrozumiała, a nie o to przecież chodzi. W sumie teksty, nad którymi pracuję liczą około stu stron i są to głównie dialogi, bo motywy fabularne w tej grze schodzą na drugi plan. To właściwie tylko łącznik.
Gra ogniem i Mieczem nie jest zbyt ładna. Grafika przywodzi na myśl tytuły sprzed kilku lat. Całość zapowiada się na dość trudna i złożoną produkcję. Czyli na coś, co może mieć kłopoty z zawojowaniem rynku.
– Moim zdaniem to zalety tej produkcji. Swoja przygodę zaczynamy od bycia prostym szlachcicem, który ma tylko dwie rzeczy: swoją szablę i swój honor. A możemy skończyć jako hetman czy król. Ale najważniejsza jest tu walka. Moim zdaniem, to pierwsza gra, w której model walki na koniu oddano tak dobrze. A wiem, co mówię, bo też jestem kawalerzystą. W bitwach, w których może uczestniczyć nawet kilkuset żołnierzy, trzeba kombinować, trzeba myśleć taktycznie i każdy szczegół ma tu znaczenie.
Pracował pan wcześniej przy grze Wiedźmie opartej na prozie Andrzeja Sapkowskiego. Teraz nad Ogniem i Mieczem. Ma pan jeszcze czas na powieści?
– Jak najbardziej. Właśnie pracuję nad drugim tomem Samozwańca, a już oddałem do wydawnictwa zbiór opowiadań Banita.
A gra Mount&Blade: Ogniem i Mieczem jest już prawie gotowa. Premierę zapowiedziano na 20 listopada i wszystko wskazuje na to, że termin zostanie dotrzymany. A wyglądać będzie tak:
