Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Koncepcja Pasażu Victoria autorstwa Krzysztofa Ingardena
Co dalej z Pasażem Victoria w Lublinie, który ma powstać w miejscu byłego pedetu? Rozmowa z Haliną Landecką, Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.
Inwestor co najmniej raz prezentował swoją koncepcję lubelskim urbanistom. Jakie były jego okoliczności tego spotkania? Czy zapadły jakieś ustalenia?
Pan Krzysztof Ingarden (architekt – red.) oraz inwestor gościli osobiście w urzędzie konserwatorskim – spotkanie dotyczyło prezentacji dokonań autorskich i wstępnych pomysłów dotyczących projektowanej inwestycji lubelskiej. Przekazaliśmy wstępne informacje i materiały dot. historii miejsca i uwarunkowań lokalizacji.
Czy przed złożeniem przez firmę wniosku o decyzję o warunkach zabudowy, przedstawiciele WKZ prowadzili konsultacje z inwestorem?
Konserwator nie ma żadnych podstaw do prowadzenia "konsultacji” z inwestorami odnośnie nowych inwestycji i planów budowy przed wydaniem przez miasto warunków zabudowy. Warunki zabudowy ustalane są albo poprzez plan miejscowy, albo poprzez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, którą przygotowuje Wydział Architektury i Budownictwa Urzędu Miasta Lublin. Na tym etapie konserwator był włączony w postępowanie.
Firma zwracała się z jednak z prośbami o konsultacje, by zaprezentować wstępną koncepcję Pasażu Victoria.
Spotkania inwestora z Wydziałem Architektury czy urbanistami, gdzie były przedstawiane prezentacje projektu odbywały się bez naszego udziału. Jednocześnie wraz z przedstawicielami mojego urzędu brałam udział w spotkaniu zorganizowanym w Urzędzie Miasta, na którym Miejska Komisja Urbanistyki i Architektury w poszerzonym składzie o lubelskich architektów, urbanistów i miejskiego konserwatora zabytków analizowała złożoną w WAiB koncepcję. Wnioski z tej ważnej merytorycznie dyskusji miały być pomocne dla ustalenia warunków zabudowy w decyzji przygotowywanej przez miasto.
Pełnomocnicy inwestora wielokrotnie kontaktowali się z urzędem konserwatorskim i bezpośrednio ze mną, korzystali z materiałów w archiwum. Były wspólne wizytacje kamienic , przedstawiciele CDI składali opracowane "zewnętrzne ekspertyzy”, zapoznawali się z analizami zgromadzonymi w archiwum konserwatorskim i ostatnio zamawianymi przez konserwatora . Kilkakrotnie na życzenie inwestora wydłużaliśmy czas wydania decyzji, aby umożliwić mu przesłanie dowodów i zapoznanie się z materiami. Mamy na to pisemne potwierdzenia.
Inwestor skarży się, że nie został dopuszczony do głosu...
O wszelkich działaniach konserwatora związanych z wpisem do rejestru zabytków właściciele nieruchomości byli informowani bezpośrednio i droga listową. Nie ma formalnej możliwości pominięcia ich w takim postępowaniu czy nie wzięcia pod uwagę przedstawianych dowodów.
Dlaczego przed opracowaniem finalne koncepcji Pasażu Victoria, zdecydowano w wpisie do rejestru zabytków kamienicy objętej inwestycją?
Inwestor przewidywał wyburzenie dwóch kamienic, co wynikało z przedłożonej miastu koncepcji, stąd zadecydowano o pełnym rozpoznaniu ich wartości. Kamienica przy Peowiaków 5 wzniesiona została w 1910 r. dla Nikodema Budnego według projektu lubelskiego architekta Bronisława Kochanowskiego. Projekt jest dostępny w Archiwum Państwowym w Lublinie i stąd można stwierdzić, że obiekt do dziś zachował się niemal bez zmian.
Kamienica tworzy jednolity stylowo, integralny zespół funkcjonalny i architektoniczny: budynek frontowy i budynek tylny połączony bocznymi skrzydłami, które został wzniesiony jednocześnie jako całość wspaniale powiązana komunikacyjnie wokół podwórza. Zachowały się świetne secesyjne detale architektoniczne, reprezentacyjne klatki schodowe, stylowa stolarka drzwiowa. Z powodu tych wartości uznaliśmy, że obiekt zasługuje na indywidualny wpis do rejestru i nie można dopuścić do jego wyburzenia.
Czy rzeczywiście blokuje to realizację planów CDI?
Nie oznacza to. że nie może być w nim zamierzona funkcja handlowa. Trzeba będzie jednak starać się zachować najważniejsze elementy struktury i wystroju. Przykłady z Krakowa, Wiednia, Paryża potwierdzają, że takie wnętrza są świetną oprawą dla markowych sklepów. Współczesne galerie mają podobny wystrój – tu włączona w program zabytkowa kamienica może być znakomitym wyróżnikiem.
Jak skomentowałaby Pani słowa prezesa CDI, który twierdzi, że "z uzasadnienia decyzji WKZ wynika, że w miejscu pedetu nie może być żadnej nowej inwestycji”?
Powstał dokument wydany przez WAiB UM – projekt decyzji o warunkach zabudowy, który został przez urząd konserwatorski zakwestionowany. Nie jest to jednak "odrzucenie” inwestycji lecz wskazanie jakie ważne ustalenia powinny być uwzględnione – właśnie zachowanie wartościowych kamienic, staranne określenie dopuszczalnej wysokości nowej zabudowy, jej ukształtowania w taki sposób by nie była dominującym elementem w tym ważnym i eksponowanym kwartale zabudowy.
Dopuszczenie wysokości 25 m (co odpowiada 8 kondygnacyjnemu wieżowcowi!) w obszarze od Kapucyńskiej do Kościuszki grozi katastrofą przestrzenną – gzyms kościoła kapucynów jest położony na wysokości 15.50 m, dach w najwyższym punkcie ma 21 m, teatr Osterwy ma około 17 m – podobnie jak fasada obecnej Galerii Centrum. Jak mocna będzie bryła Pasażu Victoria w tle klasztoru widać na wizualizacjach zawartych w koncepcji , choć oczywiście częściej przedstawiany jest "lepszy” widok z deptaka.
W naszym stanowisku nie ma słowa o tym, że "w miejscu pedetu nie może być żadnej inwestycji”. Nie zabieramy głosu w kwestii oceny czy pedet to "dobro kultury współczesnej” – to rozstrzygnięcie leży w gestii miasta. Nie może być to jednak narzucenie przez inwestora "jedynej słusznej” koncepcji projektowej.
Czy z punktu widzenia formalnego, akceptacja projektu decyzji o WZ była możliwa?
Kuriozalny jest fakt, że sam inwestor w rozmowie ze mną też potwierdził, że jego zdaniem warunki zawarte w decyzji opracowanej przez WAiB są nie do przyjęcia. Stąd w złożonym do Ministra Kultury zażaleniu nie kwestionuje naszego orzeczenia o odrzuceniu tak sformułowanych warunków zabudowy!
Zastrzeżenia budzą jakieś nasze sformułowania w uzasadnieniu – choć nie wiem jakie bo dotychczas nie zostały w żaden sposób sformułowane (zażalenie ma być uzupełnione). W chwili obecnej sprawa ulega więc przesunięciu – do czasu rozpatrzenia zażalenia przez Ministra Kultury. Szkoda, bo wydłuża to postępowanie i przygotowanie poprawionej decyzji o warunkach zabudowy trzeba odłożyć.
Czy jest pani gotowa spotkać się z inwestorem, by wspólnie wypracować nową wersję projektu?
Jak zawsze deklaruję współpracę na linii Wydział Architektury – urząd konserwatorski. w opracowaniu nowego dokumentu. Na razie nie mam możliwości spotykania się z inwestorem i dyskusji nad projektem, gdy nie są ustalone podstawowe, generalne uwarunkowania.
Możliwość dialogu inwestora z konserwatorem otworzy się, gdy w oparciu o prawomocną decyzję o warunkach zabudowy będzie przygotowywać koncepcje i projekty budowlane.
Biorąc pod uwagę znakomite dokonania twórcze architektów zatrudnionych do realizacji inwestycji jestem przekonana, że i dla Lublina powstanie świetny projekt.
Pan Krzysztof Ingarden (architekt – red.) oraz inwestor gościli osobiście w urzędzie konserwatorskim – spotkanie dotyczyło prezentacji dokonań autorskich i wstępnych pomysłów dotyczących projektowanej inwestycji lubelskiej. Przekazaliśmy wstępne informacje i materiały dot. historii miejsca i uwarunkowań lokalizacji.
Czy przed złożeniem przez firmę wniosku o decyzję o warunkach zabudowy, przedstawiciele WKZ prowadzili konsultacje z inwestorem?
Konserwator nie ma żadnych podstaw do prowadzenia "konsultacji” z inwestorami odnośnie nowych inwestycji i planów budowy przed wydaniem przez miasto warunków zabudowy. Warunki zabudowy ustalane są albo poprzez plan miejscowy, albo poprzez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, którą przygotowuje Wydział Architektury i Budownictwa Urzędu Miasta Lublin. Na tym etapie konserwator był włączony w postępowanie.
Firma zwracała się z jednak z prośbami o konsultacje, by zaprezentować wstępną koncepcję Pasażu Victoria.
Spotkania inwestora z Wydziałem Architektury czy urbanistami, gdzie były przedstawiane prezentacje projektu odbywały się bez naszego udziału. Jednocześnie wraz z przedstawicielami mojego urzędu brałam udział w spotkaniu zorganizowanym w Urzędzie Miasta, na którym Miejska Komisja Urbanistyki i Architektury w poszerzonym składzie o lubelskich architektów, urbanistów i miejskiego konserwatora zabytków analizowała złożoną w WAiB koncepcję. Wnioski z tej ważnej merytorycznie dyskusji miały być pomocne dla ustalenia warunków zabudowy w decyzji przygotowywanej przez miasto.
Pełnomocnicy inwestora wielokrotnie kontaktowali się z urzędem konserwatorskim i bezpośrednio ze mną, korzystali z materiałów w archiwum. Były wspólne wizytacje kamienic , przedstawiciele CDI składali opracowane "zewnętrzne ekspertyzy”, zapoznawali się z analizami zgromadzonymi w archiwum konserwatorskim i ostatnio zamawianymi przez konserwatora . Kilkakrotnie na życzenie inwestora wydłużaliśmy czas wydania decyzji, aby umożliwić mu przesłanie dowodów i zapoznanie się z materiami. Mamy na to pisemne potwierdzenia.
Inwestor skarży się, że nie został dopuszczony do głosu...
O wszelkich działaniach konserwatora związanych z wpisem do rejestru zabytków właściciele nieruchomości byli informowani bezpośrednio i droga listową. Nie ma formalnej możliwości pominięcia ich w takim postępowaniu czy nie wzięcia pod uwagę przedstawianych dowodów.
Dlaczego przed opracowaniem finalne koncepcji Pasażu Victoria, zdecydowano w wpisie do rejestru zabytków kamienicy objętej inwestycją?
Inwestor przewidywał wyburzenie dwóch kamienic, co wynikało z przedłożonej miastu koncepcji, stąd zadecydowano o pełnym rozpoznaniu ich wartości. Kamienica przy Peowiaków 5 wzniesiona została w 1910 r. dla Nikodema Budnego według projektu lubelskiego architekta Bronisława Kochanowskiego. Projekt jest dostępny w Archiwum Państwowym w Lublinie i stąd można stwierdzić, że obiekt do dziś zachował się niemal bez zmian.
Kamienica tworzy jednolity stylowo, integralny zespół funkcjonalny i architektoniczny: budynek frontowy i budynek tylny połączony bocznymi skrzydłami, które został wzniesiony jednocześnie jako całość wspaniale powiązana komunikacyjnie wokół podwórza. Zachowały się świetne secesyjne detale architektoniczne, reprezentacyjne klatki schodowe, stylowa stolarka drzwiowa. Z powodu tych wartości uznaliśmy, że obiekt zasługuje na indywidualny wpis do rejestru i nie można dopuścić do jego wyburzenia.
Czy rzeczywiście blokuje to realizację planów CDI?
Nie oznacza to. że nie może być w nim zamierzona funkcja handlowa. Trzeba będzie jednak starać się zachować najważniejsze elementy struktury i wystroju. Przykłady z Krakowa, Wiednia, Paryża potwierdzają, że takie wnętrza są świetną oprawą dla markowych sklepów. Współczesne galerie mają podobny wystrój – tu włączona w program zabytkowa kamienica może być znakomitym wyróżnikiem.
Jak skomentowałaby Pani słowa prezesa CDI, który twierdzi, że "z uzasadnienia decyzji WKZ wynika, że w miejscu pedetu nie może być żadnej nowej inwestycji”?
Powstał dokument wydany przez WAiB UM – projekt decyzji o warunkach zabudowy, który został przez urząd konserwatorski zakwestionowany. Nie jest to jednak "odrzucenie” inwestycji lecz wskazanie jakie ważne ustalenia powinny być uwzględnione – właśnie zachowanie wartościowych kamienic, staranne określenie dopuszczalnej wysokości nowej zabudowy, jej ukształtowania w taki sposób by nie była dominującym elementem w tym ważnym i eksponowanym kwartale zabudowy.
Dopuszczenie wysokości 25 m (co odpowiada 8 kondygnacyjnemu wieżowcowi!) w obszarze od Kapucyńskiej do Kościuszki grozi katastrofą przestrzenną – gzyms kościoła kapucynów jest położony na wysokości 15.50 m, dach w najwyższym punkcie ma 21 m, teatr Osterwy ma około 17 m – podobnie jak fasada obecnej Galerii Centrum. Jak mocna będzie bryła Pasażu Victoria w tle klasztoru widać na wizualizacjach zawartych w koncepcji , choć oczywiście częściej przedstawiany jest "lepszy” widok z deptaka.
W naszym stanowisku nie ma słowa o tym, że "w miejscu pedetu nie może być żadnej inwestycji”. Nie zabieramy głosu w kwestii oceny czy pedet to "dobro kultury współczesnej” – to rozstrzygnięcie leży w gestii miasta. Nie może być to jednak narzucenie przez inwestora "jedynej słusznej” koncepcji projektowej.
Czy z punktu widzenia formalnego, akceptacja projektu decyzji o WZ była możliwa?
Kuriozalny jest fakt, że sam inwestor w rozmowie ze mną też potwierdził, że jego zdaniem warunki zawarte w decyzji opracowanej przez WAiB są nie do przyjęcia. Stąd w złożonym do Ministra Kultury zażaleniu nie kwestionuje naszego orzeczenia o odrzuceniu tak sformułowanych warunków zabudowy!
Zastrzeżenia budzą jakieś nasze sformułowania w uzasadnieniu – choć nie wiem jakie bo dotychczas nie zostały w żaden sposób sformułowane (zażalenie ma być uzupełnione). W chwili obecnej sprawa ulega więc przesunięciu – do czasu rozpatrzenia zażalenia przez Ministra Kultury. Szkoda, bo wydłuża to postępowanie i przygotowanie poprawionej decyzji o warunkach zabudowy trzeba odłożyć.
Czy jest pani gotowa spotkać się z inwestorem, by wspólnie wypracować nową wersję projektu?
Jak zawsze deklaruję współpracę na linii Wydział Architektury – urząd konserwatorski. w opracowaniu nowego dokumentu. Na razie nie mam możliwości spotykania się z inwestorem i dyskusji nad projektem, gdy nie są ustalone podstawowe, generalne uwarunkowania.
Możliwość dialogu inwestora z konserwatorem otworzy się, gdy w oparciu o prawomocną decyzję o warunkach zabudowy będzie przygotowywać koncepcje i projekty budowlane.
Biorąc pod uwagę znakomite dokonania twórcze architektów zatrudnionych do realizacji inwestycji jestem przekonana, że i dla Lublina powstanie świetny projekt.
Debata o Pasażu Victoria
W piątek opublikowaliśmy rozmowę z Tomaszem Chenczke, prezesem firmy Centrum Development & Investments. Spółka CDI planuje wyburzyć “popularny” pedet i postawić w jego miejscu nową galerię, Pasaż Victoria. Miasto przygotowało dla tej inwestycji projekt warunków zabudowy. Został on odrzucony przez konserwatora zabytków. Spór ma rozstrzygnąć Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Prezes CDI zarzucił lubelskiej konserwator zabytków, że blokuje inwestycję. Według Tomasza Chenczke, Halina Landecka nie zgodziła się na negocjacje w sprawie Pasażu Victoria, przed przygotowaniem finalnego projektu. Stąd dzisiejszy spór i nieuniknione opóźnienie w budowie.
Według Haliny Landeckiej, ustalenie wytycznych konserwatorskich na wczesnym etapie projektowania było niemożliwe.
Prezes CDI zarzucił lubelskiej konserwator zabytków, że blokuje inwestycję. Według Tomasza Chenczke, Halina Landecka nie zgodziła się na negocjacje w sprawie Pasażu Victoria, przed przygotowaniem finalnego projektu. Stąd dzisiejszy spór i nieuniknione opóźnienie w budowie.
Według Haliny Landeckiej, ustalenie wytycznych konserwatorskich na wczesnym etapie projektowania było niemożliwe.
