Medal Karskiego dla „lubelskiego” Niemca

Uzasadnienie decyzji medalowej brzmi: za determinację serca i czynu w budowaniu polsko-niemieckiej rzeczywistości we wspólnej Europie. Odwołuje się ono do całej drogi działalności publicznej Georga Zieglera zainicjowanej w lipcu 1980 roku w Lublinie.

Wtedy przybył on do naszego miasta jako stypendysta na Szkołę Letnią KUL. Niebawem spotkał się z historią, kiedy przez Lublin i region przeszła potężna fala strajków, zapoczątkowana robotniczym protestem w świdnickiej Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego. Zafascynowany polskim ruchem sprzeciwu i wybuchem rewolucji solidarnościowej przeciwko realsocjalistycznej rzeczywistości podróżował do Gdańska, Gdyni i na Śląsk, chcąc być naocznym świadkiem wydarzeń. Wtedy zetknął się z polskim duchownym, lubelskim dominikaninem ojcem Ludwikiem Wiśniewskim, definiowanym przez Stasi jako jeden z pięciu najbardziej niebezpiecznych polskich opozycjonistów, który stał się jego moralnym mentorem.

Po powrocie do Fryburga zmienił zamiar ubiegania się o studia w roku akademickim 1981/82 na jezuickim Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie, wybierając Katolicki Uniwersytet Lubelski. Uczęszczał na seminaria m.in. u prof. Władysława Bartoszewskiego i ks prof. Tadeusza Stycznia i na Papieskiej Akademii Teologicznej u ks. prof. Józefa Tischnera. Aktywnie zaangażował się w ruch solidarnościowy. Studia zostały przerwane wprowadzeniem stanu wojennego 13 grudnia 1981r. Georg pozostał jednak w Polsce i niósł w rozmaity sposób. pomoc przyjaciołom z podziemnej Solidarności. Uczestniczył w akcjach protestu, organizował przerzucanie z Niemiec powielaczy. Był zatrzymywany przez bezpiekę. Ostatecznie wiosną 1983 roku powrócił do Niemiec.

Szybko z grupą przyjaciół doprowadził do założenia prywatnej fundacji stypendialnej GFPS, która od 1984 roku funduje stypendia dla studentów z Polski na semestralne pobyty naukowe lub kursy językowe na niemieckich uczelniach. Georg został pierwszym prezesem GFPS i pozostał nim do 1989roku. Do tej pory GFPS i siostrzane organizacje (np. GFPS-Polska, GFPS czeska) ufundowały stypendia dla ponad 1300 osób z pięciu krajów (Polska, Niemcy, Czechy, Białoruś i Ukraina).

Po polskiej transformacji ustrojowej, w 1990 roku Ziegler otrzymał propozycję wstąpienia do administracji publicznej i podjęcia pracy w Ambasadzie Niemiec w Warszawie na stanowisku attaché do spraw polityki społecznej (1990-95). Organizował współpracę między ministerstwami pracy Niemiec i Polski, np. między ministrami Norbertem Blümem a Jackiem Kuroniem.

Opiniował dziesiątki projektów przedłożonych Fundacji Współpracy Polsko--Niemieckej. Reprezentował ambasadę w wielu spotkaniach z ofiarami niemieckiego terroru w czasie okupacji. Wspólnie z żoną Marią Podlasek-Ziegler założył Wydawnictwo Polsko- Niemieckie z siedzibą w Warszawie, które wydało m..in. książkę Jana Józefa Lipskiego „Powiedzieć sobie wszystko”, Władysława Bartoszewskiego „Und reiß uns den Hass aus der Seele (Wyrwij z duszy nienawiść) lub książki Freyi von Moltke „ Wspomnienie z Krzyżowej”. Wcześniej był edytorem i tłumaczem książki Tadeusza Mazowieckiego w Wydawnictwie Herdera „Parteinehmen für die Hoffnung” (Stanąć po stronie nadziei).

Jego lubelskim dziełem jest walne przyczynienie się do powstania w 1993 roku Europejskiego Domu Spotkań –Fundacja Nowy Staw z jej siedzibą w Nasutowie (gmina Niemce). Fundacja popiera wszelkie inicjatywy społeczne mające na celu budowanie społeczeństwa obywatelskiego, współpracy i solidarności między narodami. Wspiera procesy demokratycznych przemian na Białorusi i Ukrainie oraz proces integracji Polski z Unią Europejską. Promuje Lublin i Lubelszczyznę jako miejsce spotkania różnych kultur i narodów.

W 1997 roku został oddelegowany do pracy w Komisji Europejskiej w Brukseli z zadaniem pracy na rzecz rozszerzenia UE na wschód i przygotowywaniem do tego krajów kandydujących. Jego pomoc Polsce w tej materii jest trudna do przecenienia. Przez pełną dekadę zajmował się kwestią cypryjską i konsekwencjami wstąpienia podzielonej wyspy do UE. Od 2013 zajmował się krajami Bałkanów Zachodnich (Bośnii i Hercegowina oraz Albanii) w ich drodze do UE. Dwa lata temu został zastępcą dyrektora Grupy Wsparcia dla Ukrainy (Support Group for Ukraine) w Komisji Europejskiej która wspiera reformy w tym kraju niezbędne do kandydowania do wspólnoty europejskiej. Od dnia inwazji rosyjskiej 24 lutego 2022 roku koordynuje znaczną cześć pomocy dla Ukrainy i intensywnie pracuje nad jej wnioskiem o uzyskanie pełnego członkostwa UE. Te wysiłki zostały uwieńczone statusem kraju kandydującego w czerwcu 2022r. Od lutego br. jest doradcą dyrektora nowo utworzonego „Ukraine Service” w Komisji Europejskiej która łączy odbudowę Ukrainy z przygotowaniem do pełnego członkostwa.

Georg Ziegler jest człowiekiem misji. Ogromną częścią tej misji jest uczynienie relacji polsko-niemieckich najlepszymi z możliwych. Wolnymi od taniej demagogii i zjadliwych stereotypów. Przede wszystkim dowodzenia, że wspólna Europa bez przyjaznych sobie Niemiec i Polski pozostanie jedynie utopijną iluzją. Dlatego Medal 75-lecia Misji Jana Karskiego zasłużenie mu się należy. Tak twierdzi ojciec Ludwik Wiśniewski i pod czym można się tylko podpisać.

Dziennik Wschodni przyjmuje patronat nad lubelską uroczystością uhonorowania laureata.