Wspominamy tych, którzy odeszli

20 października zmarł prof. Włodzimierz Krolopp, były rektor Politechniki Lubelskiej, specjalista w zakresie m.in. metrologii elektrycznej i elektronicznej. Miał 85 lat.

Prof. Krolopp urodził się w 1928 r. w Zduńskiej Woli. Był absolwentem Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej, gdzie podjął pracę. W Instytucie Techniki Radiacyjnej prowadził badania w dziedzinie chemii radiacyjnej i papiernictwa. Pracował też w Instytucie Włókiennictwa i Centralnym Biurze Techniki Przemysłu Papierniczego.

Od 1975 r. kierował Zakładem Elektrotechniki i Telekomunikacji na Politechnice Świętokrzyskiej.
Od 1983 r. prof. Krolopp przez 22 lata był związany z Politechniką Lubelską; w latach 1990-1993 pełnił funkcję rektora tej uczelni. Kierował Zakładem Metrologii Elektrycznej, Katedrą Metrologii Elektrycznej i Elektronicznej oraz Katedrą Automatyki i Metrologii. W 1999 r. otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

22 września odszedł prof. Marian Maciejewski, wybitny uczony, autor przełomowych prac z zakresu romantyzmu. Wieloletni kierownik Katedry Literatury Oświecenia i Romantyzmu KUL.

Członek lubelskiego oddziału PAN, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Naukowego KUL, Instytutu Badań nad Twórczością Cypriana Norwida, zespołu redakcyjnego "Roczników Humanistycznych”.

Urodził się 21 marca 1937 roku w Zberzynie koło Konina. Studia polonistyczne na KUL odbył w latach 1956-1961, przez dwa kolejne był stypendystą naukowym, a następnie asystentem i starszym asystentem II Katedry Historii Literatury Polskiej KUL, przemianowanej (w 1978 roku) na Katedrę Literatury Polskiej Oświecenia i Romantyzmu.

W 1969 roku uzyskał doktorat na podstawie pracy "W kręgu narodzin polskiej powieści poetyckiej” (promotor prof. Czesław Zgorzelski), w 1978 stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy "Poetyka - Gatunek - Obraz. W kręgu poezji romantycznej” w Instytucie Badań literackich PAN, w 1988 roku otrzymał tytuł naukowy profesora. Był promotorem wielu prac magisterskich i doktorskich, recenzentem rozpraw doktorskich i habilitacyjnych.

W czerwcu zmarł Stanisław Żołnierowicz, najstarszy ze znanego sportowego rodu Żołnierowiczów. Zmarły całe swoje życie związał z lubelską piłka nożną. Miał 81 lat.

Piłkarską przygodę rozpoczął jako junior w Garbarni Lublin. Potem w latach pięćdziesiątych, po kilkuletniej grze w Budowlanych Lublin przeszedł z grupą znanych już lubelskich piłkarzy i z trenerem Ryszardem Drozakiewiczem do Ogniwa Lublin, które po fuzji z Unią wróciło wkrótce do dawnej nazwy Lublinianka.

W barwach klubu z Wieniawy Stanisław Żołnierowicz przez szereg lat był najskuteczniejszym zawodnikiem.

W historii lubelskiego futbolu zapisał się szczególnie, kiedy 25 marca 1956 roku Lublinianka w obecności ponad 12 tysięcy widzów rozegrała na Wieniawie mecz ze słynnym w Europie Djurgardenem Sztokholm, w którym występowało pięciu ówczesnych reprezentantów Szwecji.
Był wielokrotnym reprezentantem Lubelszczyzny i Lublina w okresie, kiedy często odbywały się mecze między reprezentacjami poszczególnych województw i większych miast.

Po zakończeniu piłkarskiej kariery Stanisław Żołnierowicz kontynuując życiową pasję pracował w Lubliniance jako szkoleniowiec prowadząc głównie grupy młodzieżowe. A jego wychowankami byli m.in. Bolesław Mącik i Janusz Przybyła.

W 1961 roku drużyna juniorów Lublinianki pod wodzą Stanisława Żołnierowicza dotarła do półfinału mistrzostw Polski.

9 marca odszedł Włodzimierz Szwendrowski, legendarny lubelski żużlowiec.

Szwendrowski zaczął karierę w wieku 16 lat w lubelskim Ogniwie. Potem jeździł w Bytomiu i Łodzi. Został m.in. dwukrotnym indywidualnym mistrzem Polski i zdobywcą Srebrnego Kasku. Za swoje zasługi został wyróżniony tytułem "Mistrza sportu”, a już po zakończeniu kariery także Medalem Prezydenta Miasta Lublina.

W 2008 roku znalazł się w Żużlowej Drużynie 60-lecia Lublina. Włodzimierz Szwendrowski zmarł w sobotę w jednym z lubelskich szpitali, gdzie przebywał przez ostatnie tygodnie zmagając się z chorobą. Miał 81 lat.