Gangi Starego Lublina w akcji

- W wieku około 13 lat przebrnąłem przez "Władcę Pierścieni” Tolkiena i byłem zafascynowany tą trylogią. Niedługo potem, przez przypadek trafiła mi się okazja zagrania w grę, gdzie sam mogłem stworzyć postać, która żyła w świecie wykreowanym przez Tolkiena - mówi Daniel Krzaczkowski student kierunku filozoficzno-historycznego. Daniel jest jednym z uczestników gry ,,Gangi Starego Lublina” osadzonej w alternatywnych klimatach naszego miasta.

Projekt jest przykładem LARPa (Live action role-playing) - odmiany gry fabularnej rozgrywanej na żywo, podobnej do improwizowanych sztuk teatralnych. W przypadku Lublina Larpy trwają do kilku godzin. Reżyserem i scenarzystą jest jedna lub wiele osób. Zależy, jaka jest wizja.

Uczestnicy wcielają się w swoje postacie i robią to, co aktorzy, odgrywają przydzielone im role. Każdy dostaję kartę postaci, która opisuje jego cele, charakter czy powiązania z innymi. Są to informacje niezbędne do zabawy. Nieważne czy jako rycerz, mag, kapłan czy też handlarz, każdy może wpłynąć na wydarzenia i obraz gry. Na jakość LARPa wpływa ilość oraz zaangażowanie uczestniczących w nim osób.

- W Gangach moja postać była odludkiem, która wiedziała dużo o ważnych wydarzeniach dziejących się w mieście. Kiedy nadszedł odpowiedni moment wygłosiłem je i wziąłem się do przygotowania rytuału, który miał uratować miasto. Udało się. - mówi Daniel.

Bardzo istotne są elementy budujące nastrój takie, jak odpowiedni język graczy czy stroje. - W skład mojego stroju wchodził szkocki kilt, czarna koszula, kamizelka, cylinder, sakwy z fajką i tytoniem oraz laska - dodaje Daniel.

Gangi Starego Lublina zorganizował Grimuar, czyli Studencki Klub Miłośników Fantastyki i Gier Fabularnych.

Głównymi inspiracjami była twórczość angielskiego pisarza i rysownika Neila Gaimana, a także system RPG (role-playing game/gra wyobraźni) ,,Kult”. Klub działa w naszym mieście od 2003 roku. Należy do niego około 30 osób. Grimuar miał dwa miejsca spotkań. Przez 4 lata był to Femin. Z powodu kosztów przeniósł się jednak do starego Humanika.

Duża liczba uczestników spowodowała stworzenie tzw. wewnątrzkółek - skupiających ludzi zainteresowanych konkretnymi działami fantastyki i gier fabularnych. Są to między innymi Miskatonic University dla miłośników horroru, Jeźdźcy Postapokalipsy dla fanów klimatów postapokaliptycznych.

Organizuje spotkania, na których można zobaczyć takie atrakcje, jak warsztaty, prelekcje ogólnofantastyczne i wszelkiego rodzaju dyskusje. Odbyła się również raz gra terenowa na tegorocznym TyciKONie po Miasteczku Akademickim i erpegowe minikonwenty zwane Akademikonami - w tym miedzy innymi Gierkon i PIIG. Działalność Grimuaru można również zobaczyć, co roku na lubelskim konwencie Falkon, gdzie część klubowiczów występuje w przebraniach.

Można ich było spotkać także na premierowej edycji "Białego Kruka” w Białej Podlaskiej, na krakowskim "Imladrisie” i "Mantikorze” w Lubartowie.

Klub ma na swoim koncie także współpracę z fundacją "Szczęśliwe Dzieciństwo” z Motycza Dolnego, gdzie organizowali Larpy dla młodzieży z Polski, Ukrainy oraz Niemiec. - Takie spotkania pozostawiają bardzo pozytywne wrażenia. Większość młodzieży w dużym stopniu angażuje się w zabawę - podkreśla Daniel Krzaczkowski.

Oprócz Grimuar na Lubelszczyźnie działa także wiele innych stowarzyszeń tego typu. Lublin, jako jedyny posiada dwa kluby, w tym między innymi Lubelskie Stowarzyszenie Fantastyki "Cytadela Syriusza” z niemal 30-letnią historią. Inne również działają w Puławach, Zamościu czy Lubartowie. Istnieje także inicjatywa - Forum Ściany Wschodniej, która ma na celu wzajemną współpracę klubów ściany wschodniej.

Klub ma dwie wizytówki - jedną jest strona internetowa. Drugą natomiast maskotka Mały Pluszowy Nosorożec (Rhinoceros Unicornis)