Wczasy na koszt szefa

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzą pracodawcy, którzy 1 stycznia danego roku zatrudniają co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Obowiązkowo tworzyć fundusz muszą pracodawcy ze sfery budżetowej.

Fundusz świadczeń socjalnych przeznaczany jest przede wszystkim na finansowanie zakładowej działalności socjalnej. Obejmuje ona m.in. usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku.
Szczegółowo kwestię tę reguluje art. 2 ustawy, który określa, że działalnością socjalną są:

usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku (np. wczasy, wczasy profilaktyczne, pobyt w sanatorium na leczeniu, kolonie, obozy, zimowiska, wypoczynek zorganizowany przez pracowników we własnym zakresie tzw. wczasy pod gruszą, agroturystyka).

Osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są: pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści (byli pracownicy zakładu i ich rodziny) oraz inne osoby, którym w regulaminie zakładowym przyznano prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych.
Ustawa nie określa jednak sposobu finansowania świadczeń z funduszu. Wszystkie świadczenia socjalne finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych mogą mieć charakter uznaniowy. Możliwość otrzymania takiego świadczenia oraz jego wysokość są uzależnione m.in. od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu.

Pracodawca spoza sfery budżetowej, który zatrudnia mniej niż 20 pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty), może wypłacać pracownikom świadczenie urlopowe, ale nie musi. Jednakże należy pamiętać, że jeśli taki pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy oraz nie jest zobowiązany do wydania regulaminu wynagradzania, informację o niewypłacaniu świadczenia urlopowego musi przekazać swoim pracownikom w pierwszym miesiącu roku kalendarzowego, w sposób przyjęty w swoim zakładzie pracy.

Świadczenie urlopowe pracodawca wypłaca raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Wypłata świadczenia powinna nastąpić nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego.

Maksymalna wysokość świadczenia nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, odpowiedniego dla rodzaju zatrudnionego pracownika. Ustala się je proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika.

Świadczenie urlopowe otrzyma tylko pracownik, który korzysta w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych.

Wobec tego, nasza Czytelniczka powinna zwrócić się do swojego pracodawcy o wgląd do regulaminu wypłaty świadczeń z funduszu socjalnego. Z treści tego regulaminu muszą wynikać zasady, jakimi kieruje się pracodawca przy dysponowaniu środkami funduszu socjalnego.

Nauczyciele inaczej
Powyższe zasady nie mają zastosowania m.in. do nauczycieli podlegających przepisom Karty Nauczyciela.

Odrębny sposób obliczania odpisów na fundusz socjalny dotyczy tylko nauczycieli, wobec których zastosowanie mają przepisy Karty Nauczyciela. Inni pracownicy szkoły np. administracja mają prawo do świadczeń socjalnych według ogólnie obowiązujących zasad.

Z odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych wypłacane jest nauczycielowi do końca sierpnia każdego roku świadczenie urlopowe. Wysokość świadczenia odpowiada wysokości odpisu podstawowego i jest ustalana proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy i okresu zatrudnienia nauczyciela w danym roku szkolnym.

Wysokość odpisu na fundusz socjalny w 2009 r

zatrudnieni w normalnych warunkach - 1000,04 zł

w warunkach szczególnie uciążliwych - 1333,38 zł

młodociani w I roku nauki
- 133,34 zł

młodociani w II roku nauki - 160,01 zł

młodociani w III roku nauki - 186,67 zł,

na każdą zatrudnioną osobę ze znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności - 1166,71 zł,

na każdego emeryta i rencistę objętego opieką socjalną zakładu pracy
- 166,67 zł.