Jak lekarz pazurem

Szczepański cierpi na poważną chorobę układu pokarmowego. Żeby normalnie funkcjonować, musi regularnie brać leki. - Kiedy mi się skończyły, poszedłem do przychodni po nowe. Okazało się, że mojego gastrologa nie ma, bo jest na urlopie. Zastępstwa też nie ma. Nie mogłem czekać aż wróci, bo każdy dzień bez leków to dla mnie katorga - opowiada pan Henryk.
Mężczyzna nie pamiętał, co do tej pory przyjmował, a pustych opakowań się pozbył. Rejestratorka w przychodni poszła mu na rękę i udostępniła kartę choroby. Po to, żeby spisał nazwy medykamentów i poszedł z nimi do lekarza rodzinnego. - Wpisy w karcie były zupełną chińszczyzną, nie do odczytania nawet przez znawców pisma klinowego i obrazkowego - denerwuje się mężczyzna.
Pracownica przychodni zgodziła się więc na zrobienie odbitki historii choroby. Z nią szczęśliwy pacjent udał się do lekarza rodzinnego. Ale to nie był koniec kłopotów. Lekarz, mimo że teoretycznie powinien przeczytać, co napisał kolega po fachu, po kilku próbach się poddał. - Stwierdził, że historia choroby jest prowadzona niechlujnie i że nie jest w stanie nic z tego odczytać - opowiada pacjent. Na dowód wystawił nawet specjalne zaświadczenie: "Nie jestem w stanie wypisać leków z powodu nieczytelnego pisma”.
A pan Henryk jak leków nie miał, tak nie ma. - Płacę składki ubezpieczeniowe, a wypada mi zacząć leczyć się prywatnie, bo publiczna służba zdrowia bazgrze jak kura pazurem - kwituje. Przełożony gastrologa, który niewyraźnie pisze, tłumaczy, że niewiele można zrobić. - Lekarze mają za dużo pacjentów i wszystko robią w pośpiechu. Przecież nie nakażę im pisać kaligraficznie - tłumaczy Lech Mazurkiewicz, kierownik Przyszpitalnej Przychodni Specjalistycznej w Puławach.
• Może wystarczy czytelnie? - dociekamy.
- Kiedy spotkam lekarza, to poproszę go, żeby pisał ładniej - daje za wygraną kierownik.