A ja palę faję

"Fajka mniej szkodzi i nie uzależnia” - przyznają za Zbigniewem Turkiem, autorem książki młodzi miłośnicy fajki.
Palenie fajki to sposób na atrakcyjne spędzenie czasu, niekonwencjonalne hobby i pretekst do wspólnych imprez.
Marcin Bodzak student politologii, Zbyszek Kędziera-geografia, Bartosz Pańkowski-politologia, Adam Kożuchowski-chemia z fizyką, Grzegorz Chałubczak-politologia, Krzysztof Sarno student chemii to jest właśnie SKF.

Palenie fajki modlitwy należało do najważniejszych obrzędów indiańskiego świata. Wierzono, że jest oddechem modlitwy, samą zaś fajkę uważano za uświęconą ścieżkę do świata duchów. Fajka znachorska była podstawowym wyposażeniem szamanów, palono ją w czasie rytuału uzdrawiania. W tej ceremonii błagano o ochronę przed uderzeniem pioruna, a także o moc uzdrawiania chorych. Posiadanie fajki piorunowej było źródłem wysokiego prestiżu społecznego.
Do najświętszych przedmiotów ludów prerii należały fajki pokoju. Indianie sądzili też, że palenie potęguje ich mądrość. Czyżby palenie fajki wróżyło powodzenie na egzaminach?

Do pykania fajki niezbędne są też przybory. Niezbędnik zwany zwykle ubijacz, czyli klasyczne trio tworzą stopka do ubijania, iglica do udrażniania szyjki, łyżeczka lub nożyczki do obskrabywania główki fajki z węgla. Wyciory służące do przeczyszczani a przewód fajki. Torebka na fajkę, aby w czasie podróży skutecznie ochronić fajkę przed ewentualnym zniszczeniem. Stojaczek na fajkę nieodzowny w przypadku posiadania większej ilości fajek. Puszka na tytoń szczególnie pomocna, gdy komponujemy własne mieszanki. Frezy służą do wyskrobywania węgla z fajki i utrzymywania jego odpowiedniej grubości.

Nową fajkę należy przygotować do eksploatacji. Przed normalnym paleniem trzeba przeprowadzić tzw. opalanie. Od tego jak zrobi to fajczarz będzie zależała trwałość fajki, smak i zapach palonego tytoniu. Po raz kolejny do tej samej fajki można się zabrać dopiero po upływie dwóch, trzech dni.
Fajkę trzeba ubijać zawsze w trzech warstwach. Lekko od dołu i coraz ciaśniej ku górze. Zapalamy ją zapałką na całej powierzchni. Tytoń daje więcej aromatu im wolniej się pali. Fajką nie można zaciągać się jak papierosem, nie powinno się wciągać dymu do płuc. Paląc należy ją trzymać w ręku i kontrolować przy tym czy się nie przegrzewa.

Fajka składa się z ustnika i cybuchu. Niewątpliwie fajka wrzośćcowa jest obecnie najpopularniejszą, najczęściej używaną, najpowszechniej wytwarzaną. Przyjmuje się, że dlatego, iż jest najlepsza. Jednak sprawdzenie tej opinii jest niemal niemożliwe, ponieważ innych fajek poza wrzośćcowymi prawie nie ma.
Fajka jak i jej jakość powinny pasować do jej właściciela, zarówno do jego wykształcenia, zawodu. Ważne, aby fajka przypominała Ciebie - mówią fajczarze.
Do rzeczy! Zacznę na początku od przedstawienia tych najbardziej klasycznych: Bulldog to przysadzista fajka o kwadratowym cybuchu i wcięciu dokoła najwęższej części główki. Dublin, główka jest szersza na górze i zwęża się ku dołowi, ustnik wyraźnie zakrzywiony. Książę ma specyficzną płaską główkę i płaski cybuch oraz długi ustnik.
Bardziej niekonwencjonalne, czyli styl wolny. Wszystkie fajki tego typu, są ręcznie wykonane. Glinianka dość krucha, ale warta uwagi. Fajka z kaczana zrobiona z kukurydzy, tania, o bardzo oryginalnym wyglądzie. Jabłko o główce przypominającej właśnie ten owoc.

Znawcy twierdzą, że tylko starannie dobrana mieszanka zapewni pełną satysfakcję palenia. Trzeba próbować wielu mixów, aby wybrać ten najodpowiedniejszy. Do najbardziej znanych gatunków tytoniu należą: Virginia, Kentucky, Burley, Orient, Latakia, Perique, Maryland, Dark Fired, Bazylia, Java, Hawana.