Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Już dziś wiele polskich firm działa na rynku unijnym, zakładając w krajach UE filie bądź spółki zależne, niemniej jednak obecne procedury nie są najprostsze. Jednak już za rok polscy przedsiębiorcy, bez zbędnych ograniczeń i na równych prawach z firmami z UE, będą mogli rozpocząć podbój wspólnego rynku.
Gdy Polska znajdzie się w Unii Europejskiej, zarówno nasi obywatele, jak i firmy zostaną podporządkowane prawu wspólnotowemu. Przepisy umożliwiają uniezależnienie biznesu od granic państwowych. Działalność gospodarcza osób fizycznych i przedsiębiorstw regulowana jest przez prawa krajowe państw członkowskich Unii Europejskiej, traktat rzymski oraz specjalne dyrektywy rady.
Działalność gospodarczą osób prawnych reguluje art. 48 (58) traktatu rzymskiego. Zgodnie z nim przez spółki lub przedsiębiorstwa rozumie się firmy zakładane według prawa cywilnego lub handlowego, łącznie ze spółdzielniami i innymi formami organizacyjnymi, z wyjątkiem tych, które nie prowadzą działalności nastawionej na zysk. Pojęcie przedsiębiorstwa potraktowano więc bardzo szeroko, gdyż jego zakresem objęto także podmioty nie posiadające osobowości prawnej.
Zgodnie z postanowieniami tego traktatu spółki lub przedsiębiorstwa, utworzone zgodnie z ustawodawstwem jednego z państw UE i mające statutową siedzibę, zarząd lub główne przedsiębiorstwo na terenie wspólnoty, mogą działać w dowolnym kraju na jej terytorium. Dlatego państwo, które będzie próbowało potraktować jakąś firmę inaczej tylko dlatego, że ma ono siedzibę w innym kraju członkowskim, dopuszcza się naruszenia zasady traktowania narodowego. Oznacza to, że osoby prawne (oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej) podlegają tym samym zasadom swobody przemieszczania się i prowadzenia działalności gospodarczej, co obywatele UE. Co więcej, przedsiębiorcy mają także prawo do wyboru odpowiedniej formy prawnej dla prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim i ta swoboda nie może być ograniczona przez dyskryminujące przepisy podatkowe.
Zazwyczaj firmy prowadzą zagraniczną działalność gospodarczą poprzez swoje filie, oddziały lub agencje. Tak naprawdę wystarczy jednak przedstawicielstwo lub reprezentant przedsiębiorstwa - osoba fizyczna, działająca na własny rachunek, lecz w imieniu mocodawcy. A już zupełnie niezależnie od przepisów traktatowych, dotyczących siedziby, firma mająca swoją kwaterę główną w jednym państwie członkowskim, ale wykonująca usługi w sektorze budowlanym (konstrukcyjnym) lub robót publicznych, ma prawo do swobodnego przemieszczania swoich pracowników na czas kontraktu na teren innego państwa, gdzie wykonuje zlecenie.
Działalność gospodarczą osób prawnych reguluje art. 48 (58) traktatu rzymskiego. Zgodnie z nim przez spółki lub przedsiębiorstwa rozumie się firmy zakładane według prawa cywilnego lub handlowego, łącznie ze spółdzielniami i innymi formami organizacyjnymi, z wyjątkiem tych, które nie prowadzą działalności nastawionej na zysk. Pojęcie przedsiębiorstwa potraktowano więc bardzo szeroko, gdyż jego zakresem objęto także podmioty nie posiadające osobowości prawnej.
Zgodnie z postanowieniami tego traktatu spółki lub przedsiębiorstwa, utworzone zgodnie z ustawodawstwem jednego z państw UE i mające statutową siedzibę, zarząd lub główne przedsiębiorstwo na terenie wspólnoty, mogą działać w dowolnym kraju na jej terytorium. Dlatego państwo, które będzie próbowało potraktować jakąś firmę inaczej tylko dlatego, że ma ono siedzibę w innym kraju członkowskim, dopuszcza się naruszenia zasady traktowania narodowego. Oznacza to, że osoby prawne (oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej) podlegają tym samym zasadom swobody przemieszczania się i prowadzenia działalności gospodarczej, co obywatele UE. Co więcej, przedsiębiorcy mają także prawo do wyboru odpowiedniej formy prawnej dla prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim i ta swoboda nie może być ograniczona przez dyskryminujące przepisy podatkowe.
Zazwyczaj firmy prowadzą zagraniczną działalność gospodarczą poprzez swoje filie, oddziały lub agencje. Tak naprawdę wystarczy jednak przedstawicielstwo lub reprezentant przedsiębiorstwa - osoba fizyczna, działająca na własny rachunek, lecz w imieniu mocodawcy. A już zupełnie niezależnie od przepisów traktatowych, dotyczących siedziby, firma mająca swoją kwaterę główną w jednym państwie członkowskim, ale wykonująca usługi w sektorze budowlanym (konstrukcyjnym) lub robót publicznych, ma prawo do swobodnego przemieszczania swoich pracowników na czas kontraktu na teren innego państwa, gdzie wykonuje zlecenie.
