Ulgowe leczenie

Nawet jeśli pójdziesz do lekarza w sylwestra (ale radzimy: wybierz się wcześniej!) i zapłacisz za poradę 50 zł, w rzeczywistości kosztowała Cię ona będzie 40,50 zł. Różnicę - 9,50 zł - odliczysz sobie w rocznym zeznaniu podatkowym. W przyszłym roku ulgi tej już nie będzie, więc jeśli wydasz 50 zł - kosztować Cię to będzie całe 50 zł.

Z tytułu ulgi na leczenie możesz odpisać wszystko (oczywiście w ramach wymienionych wcześniej limitów), co zapłaciłeś za odpłatne świadczenia zdrowotne wymienione w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej udzielone Tobie, Twojemu małżonkowi (jeżeli pozostaje na Twoim utrzymaniu) oraz Twoim nie zarabiającym dzieciom przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, a także przez lekarzy i lekarzy dentystów prowadzących indywidualną praktykę lekarską.
odliczać zatem można wszystko, co wiąże się z zachowaniem, ratowaniem i poprawianiem stanu zdrowia - czyli zapłatę za:
• porady lekarskie wraz z leczeniem,
• badania i terapię psychiatryczną,
• rehabilitację leczniczą (np. masaże lecznicze),
• opiekę nad kobietą w ciąży, poród, opiekę nad noworodkiem,
• kontrolne wizyty u pediatry,
• badania diagnostyczne i analityczne (np. analizy krwi czy moczu, EKG, EEG, RTG, tomografię komputerową itd.),
• orzeczenie o stanie zdrowia,
• szczepienia ochronne,
• usługi protetyczne i ortodontyczne,
• zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze,
• pielęgnację chorych i niepełnosprawnych,
• opiekę w hospicjach.

Zwykli podatnicy nie mogą odliczać wydatków na leki. Mogą je natomiast odliczać, ale też nie wszystkie, tylko inwalidzi. Od dochodu przed opodatkowaniem odliczą oni tylko tyle, ile w miesiącu wydadzą na leki ponad 140 zł. Muszą jednak oni mieć ważne zaświadczenie lekarskie o konieczności stosowania leków.
Nikomu nie da się natomiast odliczyć kosztów materiałów opatrunkowych lub wizyt u bioenergoterapeutów. Koszt sanatorium mogą odliczyć tylko osoby niepełnosprawne.