Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Już od wczesnych lat młodości inspirowała go sztuka, zwłaszcza starożytna.
Urodził się w 1952 roku w Huszczy. Do Białej Podlaskiej trafił wkrótce. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej, następnie średniej. Niebawem zaczął rzeźbić i malować obrazy. Zainteresował się fotografią. Pasja powoli stawała się obsesją - w pozytywnym znaczeniu tego słowa. W latach 70 był pracownikiem bialskiego LOK. Prędko zrozumiał, że nie to jest jego powołaniem, tylko sposobem zarabiania na życie. Wkrótce wspólnie z żoną założył zakład fotograficzny (uzyskawszy wcześniej dyplom fotografa), działający do dziś przy ulicy Żeromskiego. Obok znajduje się pracownia, która jak powiada, jest jego odskocznią od codziennych, powszednich obowiązków. Jan Kokorzycki jest artystą wszechstronnym. I choć przez swoją skromność unika takiego określenia, jego prace nie mogą nie zwracać uwagi widza. Pozostać obojętnym w stosunku do tej twórczości jest niemożliwe, bowiem jego rzeźby i obrazy poprzez kolory i formy dostarczają niebywałych wrażeń estetycznych. W połowie lat 80 część swoich prac wystawiał w podlaskich galeriach. To wiązało się również z nowym źródłem dochodów. Szybko jednak zrezygnował z takiej formy popularyzacji swojej życiowej pasji, bo jak twierdzi, sztuka nie zawsze musi obcować z kontekstem społecznym i kojarzyć się z rynkiem. Mimo, iż czasami wystawia niektóre eksponaty w małych galeriach, to najlepiej czuje się w swojej niedużej pracowni. Przyznaje, że jego marzeniem jest jej powiększenie, tak aby ogół dorobku nie zmarniał w miejscach nieprzystępnych dla ludzkiego oka. To co robi, robi absolutnie dla własnej satysfakcji, zupełnie nie licząc się z ewentualnym zyskiem finansowym.
