Leon Szabluk

Urodził się w 1932 roku w Malowej Górze, gdzie mieszka do dziś. Najpierw był rolnikiem, potem przez 10 lat kolejarzem. Po przejściu na rentę prowadził Wiejski Dom Kultury i Klub Rolnika w rodzinnej wsi. Zorganizował zespół śpiewaczy "Malowianki” i kolędniczy, wystawiający obrzędowe widowisko "Herody”. - Najpierw skrzyknąłem dorosłych. Napisałem scenariusz i uszyłem stroje. Kiedy udało się nam, dołączyła młodzież. Występowaliśmy po całej okolicy, braliśmy udział w różnych przeglądach zespołów kolędniczych. W 1982 roku zajęliśmy pierwsze miejsce w województwie. Niestety, dziś już nikt tego nie kontynuuje - wspomina z nostalgią Leon Szabluk. W latach osiemdziesiątych zajął się rzeźbieniem w drewnie, bo z tym tworzywem miał do czynienia od dziecka. Pomagał ojcu stawiać domy, ciąć piłą drewno i wykonywać wiele innych prac. Pasji rzeźbienia poświęcił się całkowicie od przejścia na emeryturę. W jego obejściu można zobaczyć wiele ludowych świątków i postaci wykonujących dawne zawody. Tworzy też zapomniane już urządzenia domowe. Miniaturowe i naturalnych rozmiarów. Są wśród nich motowidła, warsztaty tkackie, kołowrotki, tarnice, klepaczki, drapuchy i snownice. Nawiązując do prowadzonego niegdyś zespołu wykonuje gwiazdy kolędnicze i szopki. Leon Szabluk tworzy nie tylko w drewnie, ale też na papierze. W tym roku za całokształt twórczości pisarskiej został uhonorowany III nagrodą XXX Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego im. Jana Pocka. Jego prace drukowane są w Twórczości Ludowej. Spisuje kronikę swego życia i ziemi na której mieszka. W tym roku razem żoną obchodzili złote gody. Mają trzy córki i cztery dorosłe wnuczki.