Chełm: Każdy chce mieć ten Gmach

– Przyznaję, że w sprawie przekazania miastu Gmachu do obecnego wojewody Przemysława Czarnka jeszcze nie występowaliśmy – mówi Jerzy Górny, zastępca prezydenta Chełma. – Występowaliśmy o to do trzech jego kolejnych poprzedników. Niestety, decyzje wojewodów były negatywne. Odmowę argumentowano tym, że w Gmachu mieści się wiele instytucji, które nie podlegają miastu.

Górny nie zgadza się z tą interpretacją. Zapewnia, że po przejęciu Gmachu przez miasto wszystkie najważniejsze instytucje pozostałyby na swoich miejscach w zamian za czynsz w wysokości pozwalającej na bieżące utrzymanie pomieszczeń.

Gdyby miastu udało się przejąć Gmach, to przeprowadziłoby do niego cały Urząd Miasta. Obecnie niektóre jego wydziały ulokowane są poza główną siedzibą przy ul Lubelskiej 65. Z kolei do magistratu można by przenieść niektóre instytucje zajmujące dotąd pomieszczenia w Gmachu.

– Obiecałem radnemu Wilkowskiemu, że niedługo również do wojewody Czarnka skierujemy wniosek o przekazanie nam Gmachu – dodaje wiceprezydent Górny. – Do pewnego stopnia niepowodzenie naszych wcześniejszych wystąpień tłumaczę sobie i tym, że konkurencyjnie o Gmach zabiega także Starostwo Powiatowe.

– Oficjalnie jeszcze o Gmach nie występowałem, ale nie ukrywam, że przygotowuję się do tego politycznie i organizacyjnie – mówi Piotr Deniszczuk, starosta chełmski. – Urząd Miasta ma swoją siedzibę, a my nie. Ponadto uważam, że Gmach powinien mieć gospodarza nie w Lublinie, ale na miejscu. Jestem gotowy przejąć ten obiekt, gruntownie go wyremontować i do tego jeszcze wybudować wygodne parkingi.

Gmach PKWN

Stojący przy pl. Niepodległości Gmach to pięciokondygnacyjny, reprezentacyjny budynek biurowy wzniesiony w latach 1928–1939 w rzucie zbliżonym do litery H. Pierwotnie miał być siedzibą Wschodniej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych. Od 22 lipca do 1 sierpnia 1944 był siedzibą Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Z jego balkonu odczytano Manifest Lipcowy. Następnie od 23 sierpnia 1944 r. do 1 października 1945 r. mieściła się w nim Oficerska Szkoła Artylerii, którą ukończyło 1356 oficerów. W 1971 r. Gmach wraz z wybudowanym równolegle osiedlem kolejowym został wpisany do rejestru zabytków.