Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
earMUSIC/Edel/Warner
Po ponad trzydziestu latach liderowania w zespole Simple Minds Jim Kerr zdecydował się na wydanie solowego albumu. Choć nie odbiega on gruntownie muzyczną zawartością od stylu macierzystej grupy wokalisty i piosenkopisarza, to wielokrotnie zaskakuje świeżością.
Artysta podpisał się pod longplayem dziwną zbitką Lostboy! aka Jim Kerr, a użycie hasła Lostboy! tłumaczy tym, że tworząc nowe piosenki chciał znaleźć łączność z chłopcem, jakim był, kiedy zainteresowanie muzyką pchnęło go do założenia formacji Simple Minds, a potem eksperymentowania z różnymi gatunkami i brzmieniami.
A zatem u podstaw pierwszego solowego albumu Kerra leży sentyment do najbardziej twórczych lat jego kariery. Nic dziwnego, że to uczucie nie zaowocowało autoplagiatami ani rozrzewnieniem. Stylistycznie utwory składające się na „Lostboy! aka Jim Kerr” są twórczymi i zgrabnymi nawiązaniami do pewnych patentów znanych z różnych longplayów szkockiego bandu wzbogaconymi o rozmaite nowe elementy.
Najbardziej udanymi numerami są „She Fell in Love with Silence” i „Nail Through My Heart”, w których Kerr przywołuje klimat płyt „Real to Real Cacophony”, „Empires and Dance” i „Sister Feelings Call” z ich elektronicznymi poszukiwaniami, ale jednocześnie proponuje bardziej popowe, chwytliwe, refreny i współczesne brzmienia.
Artysta podpisał się pod longplayem dziwną zbitką Lostboy! aka Jim Kerr, a użycie hasła Lostboy! tłumaczy tym, że tworząc nowe piosenki chciał znaleźć łączność z chłopcem, jakim był, kiedy zainteresowanie muzyką pchnęło go do założenia formacji Simple Minds, a potem eksperymentowania z różnymi gatunkami i brzmieniami.
A zatem u podstaw pierwszego solowego albumu Kerra leży sentyment do najbardziej twórczych lat jego kariery. Nic dziwnego, że to uczucie nie zaowocowało autoplagiatami ani rozrzewnieniem. Stylistycznie utwory składające się na „Lostboy! aka Jim Kerr” są twórczymi i zgrabnymi nawiązaniami do pewnych patentów znanych z różnych longplayów szkockiego bandu wzbogaconymi o rozmaite nowe elementy.
Najbardziej udanymi numerami są „She Fell in Love with Silence” i „Nail Through My Heart”, w których Kerr przywołuje klimat płyt „Real to Real Cacophony”, „Empires and Dance” i „Sister Feelings Call” z ich elektronicznymi poszukiwaniami, ale jednocześnie proponuje bardziej popowe, chwytliwe, refreny i współczesne brzmienia.
