Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
W piątek (27 sierpnia), o godz. 18.00 w Galerii Sztuki Sceny Plastycznej KUL (ul. Rynek 8) w Lublinie odbędzie się wernisaż wystawy plakatów Jana Lenicy, ze zbiorów Muzeum Plakatu w Wilanowie.
W latach pięćdziesiątych, kiedy Lenica był jeszcze w Polsce, sztuka tworzenia plakatu filmowego czy teatralnego dawała artyście stosunkowo dużą swobodę wypowiedzi. A jednak artysta wyjechał na Zachód, gdzie pracował na prestiżowych uczelniach i odnosił znaczące sukcesy. Mimo wielu lat pobytu za granicą Jana Lenicę postrzega się do dziś przede wszystkim jako autora polskiej szkoły plakatu, a nawet autora tego określenia.
Był artystą wszechstronnym – grafikiem, rysownikiem, twórca filmów animowanych, scenografii i kostiumów teatralnych, ilustratorem książek dla dzieci, a nawet projektował znaczki pocztowe.
Sztuka Lenicy ewoluowała był artystą, który nie zatrzymywał się na twórczej drodze. Najpierw pozostawał pod wpływem realizmu i jego plakaty mają charakter ilustrujący zapowiadane wydarzenie kulturalne. Później w twórczości Lenicy pojawiły się nowe wątki, nowe techniki – kolaż, papierowe wycinanki.
Wreszcie kolejny etap rozwoju to bardzo charakterystyczne plakaty-obrazy malowane na papierze akwarelą, temperą. Lubił płynne, rozfalowane linie, ale forma była zawsze uproszczona, bez zbędnych detali, zawsze ekspresyjna, nawet czasem drapieżna i mówiąca wiele o zapowiadanym wydarzeniu. Styl Lenicy jest zawsze rozpoznawalny.
Kiedyś artysta miał powiedzieć, że "sztuka plakatu zbliża się chyba najbardziej do jazzu: wszystko polega na umiejętności zagrania cudzego tematu po swojemu”. Miał rację.
Maria Kolesiewicz
Był artystą wszechstronnym – grafikiem, rysownikiem, twórca filmów animowanych, scenografii i kostiumów teatralnych, ilustratorem książek dla dzieci, a nawet projektował znaczki pocztowe.
Sztuka Lenicy ewoluowała był artystą, który nie zatrzymywał się na twórczej drodze. Najpierw pozostawał pod wpływem realizmu i jego plakaty mają charakter ilustrujący zapowiadane wydarzenie kulturalne. Później w twórczości Lenicy pojawiły się nowe wątki, nowe techniki – kolaż, papierowe wycinanki.
Wreszcie kolejny etap rozwoju to bardzo charakterystyczne plakaty-obrazy malowane na papierze akwarelą, temperą. Lubił płynne, rozfalowane linie, ale forma była zawsze uproszczona, bez zbędnych detali, zawsze ekspresyjna, nawet czasem drapieżna i mówiąca wiele o zapowiadanym wydarzeniu. Styl Lenicy jest zawsze rozpoznawalny.
Kiedyś artysta miał powiedzieć, że "sztuka plakatu zbliża się chyba najbardziej do jazzu: wszystko polega na umiejętności zagrania cudzego tematu po swojemu”. Miał rację.
Maria Kolesiewicz
