Szanowny Czytelniku!
Dzięki reklamom czytasz za darmo. Prosimy o wyłączenie programu służącego do blokowania reklam (np. AdBlock).
Dziękujemy, redakcja Dziennika Wschodniego.
Najczęściej spotykanym sposobem konserwacji posadzki wykonanej z naturalnego drewna jest lakierowanie, ale można też wykorzystać inne metody.
Odpowiednio dobrany lakier: błyszczący, matowy lub półmatowy nie tylko zdobi podłogę, ale dodaje jej trwałości. Staje się ona odporna na zadrapania i inne uszkodzenia mechaniczne.
Lakierowana podłoga jest jednak mniej przyjazna człowiekowi i „nie oddycha”. Ten manka-ment przyczynił się do powrotu starych metod zabezpieczania drewna: woskiem, olejem lub ługiem, które były praktykowane jeszcze w starożytności.
Olejowanie i woskowanie
Pokrycie drewna olejami lub woskami (spotyka się także ich mieszanki) podkreśla naturalną strukturę drewna i układ słojów. Olej i wosk zapobiegają wnikaniu w drewno brudu, płynów, tłuszczów itp. Podłoga staje się mniej śliska i antystatyczna; zmniejsza się jej połysk i refleksy świetlne.
Podłoga wykończona olejem z czasem ciemnieje, nabierając patyny. Powłoka woskowa czyni ją natomiast aksamitną, miękką i delikatną.
Na ten sposób wykończenia podłogi decydują się głównie koneserzy drewna i alergicy.
Delikatna, lecz trwała
Podłoga poddana obróbce olejowej wymaga początkowo nieco staranniejszej konserwacji niż podłoga lakierowana, ale jest za to bardzo odporna na ścieranie. Gdy po jakimś czasie wygląda na przesuszoną, należy nałożyć na nią nową warstwę oleju. Nie jest konieczne poddawanie obróbce olejowej całej podłogi, wystarczy ograniczyć się do miejsc bardziej narażonych na ścieranie. Podobnie postępujemy z woskiem.
Rysy i zadrapania można łatwo usunąć przeszlifowując je, a następnie nanosząc odrobinę wo-sku lub oleju.
Podłoga olejowana lub woskowana jest bardzo łatwa do utrzymania w czystości. Na co dzień – chcąc usunąć kurz i pył – wystarczy ją odkurzyć lub przetrzeć suchym mopem. Od czasu do czasu należy powierzchnię odświeżyć dobrze wykręconą ścierką zanurzoną w letniej wodzie z mydłem.
Wyszorowana do białości
Innym sposobem konserwacji i pielęgnacji podłóg sosnowych i świerkowych jest ługowanie. Często zabieg ten, polepszający zdolność wchłaniania oleju, bywa traktowany jako obróbka wstępna przed olejowaniem.
Ługowane drewno rozjaśnia i ociepla pomieszczenie mieszkalne i tak szybko nie ciemnieje. Ułożoną podłogę ługowaną poddaje się obróbce końcowej – zmywaniu emulsją mydlana.
Nakładanie emulsji – przy pomocy szczotki do szorowania, wałka lub podobnego narzędzia – nie jest skomplikowane i powinno zawsze odbywać się wzdłuż włókien desek. Czynność tę trzeba powtórzyć 3-4 razy, zwracając uwagę by po każdym nałożeniu emulsja wysycha.
Podłogę ługowana, a następnie zmywaną mydłem można po wyschnięciu wypolerować za po-mocą gąbki nylonowej. Mydło zasklepia pory drewna, zapobiegając wnikaniu brudu i cieczy. Podłoga staje się jasna, ma przyjemny zapach i nie elektryzuje się. Jeżeli zastosujemy emulsje zawierającą biały pigment, deski będą wyglądały jak wyszorowane do białości. (e)
Odpowiednio dobrany lakier: błyszczący, matowy lub półmatowy nie tylko zdobi podłogę, ale dodaje jej trwałości. Staje się ona odporna na zadrapania i inne uszkodzenia mechaniczne.
Lakierowana podłoga jest jednak mniej przyjazna człowiekowi i „nie oddycha”. Ten manka-ment przyczynił się do powrotu starych metod zabezpieczania drewna: woskiem, olejem lub ługiem, które były praktykowane jeszcze w starożytności.
Olejowanie i woskowanie
Pokrycie drewna olejami lub woskami (spotyka się także ich mieszanki) podkreśla naturalną strukturę drewna i układ słojów. Olej i wosk zapobiegają wnikaniu w drewno brudu, płynów, tłuszczów itp. Podłoga staje się mniej śliska i antystatyczna; zmniejsza się jej połysk i refleksy świetlne.
Podłoga wykończona olejem z czasem ciemnieje, nabierając patyny. Powłoka woskowa czyni ją natomiast aksamitną, miękką i delikatną.
Na ten sposób wykończenia podłogi decydują się głównie koneserzy drewna i alergicy.
Delikatna, lecz trwała
Podłoga poddana obróbce olejowej wymaga początkowo nieco staranniejszej konserwacji niż podłoga lakierowana, ale jest za to bardzo odporna na ścieranie. Gdy po jakimś czasie wygląda na przesuszoną, należy nałożyć na nią nową warstwę oleju. Nie jest konieczne poddawanie obróbce olejowej całej podłogi, wystarczy ograniczyć się do miejsc bardziej narażonych na ścieranie. Podobnie postępujemy z woskiem.
Rysy i zadrapania można łatwo usunąć przeszlifowując je, a następnie nanosząc odrobinę wo-sku lub oleju.
Podłoga olejowana lub woskowana jest bardzo łatwa do utrzymania w czystości. Na co dzień – chcąc usunąć kurz i pył – wystarczy ją odkurzyć lub przetrzeć suchym mopem. Od czasu do czasu należy powierzchnię odświeżyć dobrze wykręconą ścierką zanurzoną w letniej wodzie z mydłem.
Wyszorowana do białości
Innym sposobem konserwacji i pielęgnacji podłóg sosnowych i świerkowych jest ługowanie. Często zabieg ten, polepszający zdolność wchłaniania oleju, bywa traktowany jako obróbka wstępna przed olejowaniem.
Ługowane drewno rozjaśnia i ociepla pomieszczenie mieszkalne i tak szybko nie ciemnieje. Ułożoną podłogę ługowaną poddaje się obróbce końcowej – zmywaniu emulsją mydlana.
Nakładanie emulsji – przy pomocy szczotki do szorowania, wałka lub podobnego narzędzia – nie jest skomplikowane i powinno zawsze odbywać się wzdłuż włókien desek. Czynność tę trzeba powtórzyć 3-4 razy, zwracając uwagę by po każdym nałożeniu emulsja wysycha.
Podłogę ługowana, a następnie zmywaną mydłem można po wyschnięciu wypolerować za po-mocą gąbki nylonowej. Mydło zasklepia pory drewna, zapobiegając wnikaniu brudu i cieczy. Podłoga staje się jasna, ma przyjemny zapach i nie elektryzuje się. Jeżeli zastosujemy emulsje zawierającą biały pigment, deski będą wyglądały jak wyszorowane do białości. (e)
